پسرم چهارسال و ده ماهشه اظطراب جدایی و وابستگی شدید به من داره، الان دوماه هست که میبرمش پیش دبستانی اول داخل کلاس بودم بعد اومدم سالن تا اینکه یه دوستی پیدا کرد قشنگ میموند و من باخیال راحت میرفتم خونه، الان دوسه روزه دوستش مریض شده پسر منم نمیخواد بره یا میبرمش نمیمونه گریه میکنه به من میگه سالن باش، استرسی شده ، اینبار وابسته دوستش شده

اتفاقا بهتر ک نیومد اینحور یاد میگیره تنها عادت کنه پسر منم همسن پسر شماست وابستگی شدید و عجیبی داشت و ب زور میرفت الان ولی با کذشت رمان خودش خیلی قشنگ با پای خودش میره و با من خدافظی میکنه

اشکال نداره کدوم بچه ای همیشه مامانش سالن مونده بعد یه دوره دیگه خودش میره زمان بر هست صبر کن وابستگی هم نوعی عادته به مرور با این مسله کنار میاد ذهنشون اون حدی رشد نکرده منطقی فکر کنن که دوستم نیومده منم نرم بچگانه فکر میکنن واین دوره سنی اونا اینطوری ایجاب میکنه شما ناز پرورده بزرگ کردید روحیه لطیفی بچتون داره به هرحال احساسات کودکتون کنترل کنید استرس ندید باصبر این دوره رو طی کنید کلامی بهش توضیح بدید

پسر من همون دوستم پیدا نکرده و هنوز من تو سالنم