زمان مجردیم دائم سرکار بودم و زرنگ بودم واسه کار کردن
چون مسئولیتی نداشتم خودم بودم و کارم
از وقتی ازدواج کردم دیگه سرکار نرفتم
الان میخوام شروع کنم و باز برم سر کار
میترسم کم بیارم با این همه مسئولیت زندگی و نتونم به بچم برسم

نم دلم واس اونروزام تنگ شده
ولی اصلا نمیتونم برم چون پسرم بشدت وابستم شده روزای خیلی سختی دارم

اگه همسرت کمکت میکنه و خودت به کارت وابسته ای برو
من فقط ۹ ماه مرخصی زایمان رو سرکار نرفتم
دیگه کل حاملگی و بعد ۹ ماهگی رو میرم
دوتا دلیل داره که میرم ، یکی اینکه کارم و محیطش و همکارام رو دوست دارم میرم انرژی میگیرم و وقتی میام خونه پرانرژیم و حالم خوبه ، اصلا نمیتونم خونه بشینم این ۹ ماه مرخصی هم افسردگی گرفته بودم
دوم اینکه همسرم پا به پای من یا گاهی حتی بیشتر کار خونه و بچه داری رو انجام میده
از پختن غذا و ظرف شستن و تمیز کاری بگیر تا غذا پختن برای بچه و شستن و همه ی کاراش
اینجوری واقعا خسته نمیشم

بری سرکار خیلی بهتره دست تو جیب خودته

کاری برو که با روحیه و شرایط الانت بخوره وگرنه به دخترتم نتونی برسی بعدها پشیمون میشی
کار کردن الان الویت نیست گلی منظورم اینه یه کار پاره وقت برو تمام وقت نباشه که گل دختری ام شدیدا بهت نیاز داره

از من به تو نصیحت برو سر کار