خانم ها وقتی مادر میشن از یه زندگی آروم یهو پرت میشن تو مسولیت و تنش مسولیت و تنشی که همه اش استرس و بی خوابی و ناآرامی...همراه داره علاوه بر اون مشکل خودشون بدنش تغییر میکنه پوستش مثل قبل نیست ریزش مو داره و اصلا نمی رسه که برای خودش وقت بزاره
بد تر از همه اینه که هیچ کس نمیفهمه که یه مادر تو چه وضعی مثل خسته شدی یه داد کوچیک میزنی که بچه اینقدر نق نزنه شوهرت مخصوصا به جای اینکه تو رو درک کنه میگه چرا سرش داد زدی مگه از خونه بابات آوردی و این بزرگترین غم دنیاست که تو زاییدی و زندگی تو بیشترین تغییر و کرده
یا میری مهمونی علاوه بر بزرگترها دختری که مجرد فکر میکنه چون شاغل و بقیه بهش پرو بال دادن خیلی بزرگ شده میپرسه چی بهش میده غذا میخوره از خودتم سوال نمی پرسه اینقدر فرهنگ داره
عزیزم هیچ کس از من مادر به بچه نزدیکتر نیست و زحمتش و نمی‌کشه
دقیقا مثل مادر خودت که زحمت کشیده ام به جای اینکه تو رو درست تربیت کنه که پسر هستی در آینده به همسرت مادر بچه ات حرف چرت نزنه یا توی دختر که به هم جنس خودت احترام بزاری نه فضولی سرش تو زندگی دیگران بوده که تو هم الگو گرفتی
یاد بگیریم چه پسر و چه دختر درست تربیت کنیم
نه گلی بکاریم بعد یادمون بره حرصش کنیم فقط اب و کود بهش بدیم بزرگ بشه

بله درست میگی
مخصوصا اگه خدایی نکرده بچت مریض باشه
از چشم تو میبینن

تاابد حق👍

با حرفات موافقم
ولی من از اول مسئولیت صد در صدی قبول نکردم عاشق بچمم همه کاریم براش میکنم ولی با شوهرم خیییییییلی در این باره صحبت کردم
گفتم هرچقدر من پژمرده تر بشم زندگیمون کسل تر میشه
نمیتونم همه ی خودمو وقف بچه ای کنم ک برای هردومونه و ب یک اندازه در برابرش مسئولیم.
الان دانشگاهمو میرم
باشگاهمو میرم
خوابمو میرم
فقط چیزی ک هست اینه ک مثل قبل ازادانه نمیتونم تا هرموقه دلم خاس بمونم دانشگاه کلاسم تموم شد زود میام.
یا تا لنگ ظهر نمیخابم و...
کلا همه چیم برنامه ریزی و زمان بندی شده.
سخته ولی شیرینیاش بیشتره.
فقط باید همسرت همراه و همقدم باشه.
من خیلی زیاد با شوهرم در این باره صحبت میکنم اونم تقریبا همراهمه