خیلی خستم دیگ نای زندگی ندارم نه کسیو دارم نه میتونم حرفامو ب کسی بزنم تنها افتادم ت غربت پسرمم همش اذیت میکنه نمیدونم اصلا زندگی چطوریه تو این نه ماه زندگی کردن یادم رفته ی دیقه نمیتونم برا خودم باشم نه خاب درست نه خورد خوراک درس پسرم بیش از حد اندازه شاوغه خیلیی فقط باید ببینید درکم کنید اگه پسرم نبود همین الان خودمو میکشتم قبلا رگمو زدم ولی متاسفانه رسوندن بیمارستان گاهن خسته میشم ولی کسی نیس ک درکم کنه ب هیچ عنوان دیگ بچه دوم نمیارم ب هیچ وجه
همسرم کمک میکنه ولی وقتی من باهاش خوبم امروز صب پاشده رفته بیرون دید ک خستم خابم میاد بی حوصلم شبو نخابیدم نموند خونه پسرمو سر گرم کنه من کمی بخابم اومده میکه ی روز خونم نرم بیرون خاک تو سر من خب من نه ماهه برا خودم زندگی مکردم تکلیف من چیه الانم دعوا کردیم رفت پشت بوم پیش کبوتراش میگه نمیتونی نگه داری خیته شدی براش پرستار میگرم نمیدونم چی بگم واقعا ب چی پناه ببرم حتی قرص افسوردگیم خوردم سرترالین ولی حوابگو نیس

اوه دختر سخت نگیر
منم شهر غریب تنهام ولی نمیذارم فشار روحی داغونم کنه
اوایل بشدت افسرده شده بودم ولی الان یاد گرفتم خودمو چطور با هر چیزی وفق بدم
شده دو شبانه روز و یک روز فقط دو ساعت بخوابی؟ بعد مهمون هم داشته باشی و کل کار؟ من شده
ولی سخت نگرفتم. تو هم سخت نگیر
بخدا همه بچه ها تو این سن دقیقا همینن
من که شوهرمم همیشه حتی جمعه ها سر کاره
از ساعت ۶ صبح میره تا ۶ عصر بعد میخوابه تا ۸
۸ تا ۱۰ هم برای خودش میچرخه یا یه کم بچه رو سرگرم میکنه و تمام

سرترالین تنها اصلا جوابگو نیست.مرتب میخوری؟

عزیزم همه بچه ها شلوغن ، پسر منم خیلی می‌ره دست به پریز میزنه ولی چاره ای نداریم باید صبوری کنیم ، آنقدر به جا سیب زمینی پیاز دست میزنه که نگو ، باروسری سبد پوشوندم حالا دست نمیرنه، کشو میز دراور کمد جا کفشی باز می‌کنه ، چسب زدیم ، همش شلوغی می‌کنه

منم دقیقا مثل توام با این تفاوت که من مامانم هست و کمکم میکنه تنها راه‌حلش اینه که سخت نگیریم من بیشتر سر غذا و شیر نخوردن بچمم افسرده شدم تا ۶ ماهگی ک رفلاکس داشت وزن نمیگرفت بعدش ک غذا خور شد اولش خوب بود ولی الان از ۸ ماهگی تا الان به زور میخورد

روزی چند ساعت پرستار بگیر خیلیم بهتر میتونی ب بچت برسی حتی

عزیزم دقیقا حرف دل منو زدی ولی باید تحمل کنیم گلم دقیقا منم همین شرایطو دارم ولی چکارمیشه کرد بچه هم باید باشه دیگه چاره ای نیست😪

عزیزم بچه همینه من خودم یک ثانیه استراحت ندارم حتی شبا تا صبح بیدارم دخترم یک ثانیه نمیشینه همش میره سمت جیزای خطرناک ولی ۹۰درصد جاهارو گرفتم ک دست نزنه لباس تا پهن میکنم همرو میریزه رو زمین این روند ده بار تکرار میشه تا بتونم پهن کنم الان دیگ گیره میزنم کمتر اذیت میکنه یه دسشویی نمیتونم بدم میاد مشت در گریه نیکنه تا درم باز میکنن دستشو میماله رو سرامیک سرویس باید بشورم دستشو و هزار داستان دیگ ولی این راهی ک خودم انتخاب کردم و فقط از خدا صبر بیشتر میخوام ک نه دعواش کنم ن خسته بشم و کم بیارم

بچه داری سخته واقعا مخصوصا اینکه تنها باشی تحمل میخواد یکم صبر کن بزرگتر میشه اوضاع بهتر میشه کم خوابیات جبران میشه منم همش خسته ام گردنم و پشتم دردمیکنه تنها هم هستم شهرغریبم کسی نیست یه روز بچه رو نگه داره چندوقته میخوام ارایشگاه برم نمیشه ولی چون تجربه شو دارم برای بچه اولم میدونم این سختیا هم تموم میشه و دوباره روند زندگی خوب میشه.شماهم به همین فکر کن زندگی همیشه یه جور نیست بازم خداروشکر میگی گاهی همسرت کمکت میکنه.اصلا سمت داروهای افسردگی نرو بدترمیکنن که بهتر نمیکنن از طریق طب سنتی دنبال درمان باش البته افسردگی بعد از زایمان رو همه دارن یه مدت بگذره خوب میشه ولی پیگیرش باش.خواهشا اصلا اصلا به خودکشی فکر نکن که اونایی که اینکاروکردن اومدن توی خواب بقیه گفتن دردسراشون تموم که نشده هیچ حالا بخاطر قتل نفس اوضاعشون بدترم شده برنامه ی زندگی پس از زندگی رو نگاه کنی دیگه هیچوقت این حرفو نمیزنی.حتی به خاطر فکر کردن به خودکشی اون دنیا از طرف جواب خواستن چه برسه استغفرالله به انجامش.کسی نیست خدا که هست بااون درد و دل کن از ائمه کمک بخواه واقعا بیجواب نمیزارنت.صلوات زیاد بفرست هروقت ناراحتی لااله الاالله بگو💚

چرا عزیزم مگ چکارت داره پسرت

وضع مالیش خوبه؟
بگو پرستار بگیره خودتم که هستی حداقل با بچه بازی میکنه تو به کارات برسی و یکم استراحت کنی

خب بگو اره پرستاربگیر