یه لحظه بیایین
من دو سه ماه پیش قهر بودم با شوهرم میخواستم طلاق بگیرم خلاصه ۱۰ ۱۵ روز قهر بودم خونه بابام‌بابای منم‌شرایط مالی خوبی نداره من اونجا چون بچمم باهام‌بود رفتم یه جف گوشواره داشتم ۱ گرم بود از این حلقه ای ها برا تولدم شوهرم خریده بود فروختم یه لنگه اشو خرج خودمو خودم میدادم خلاصه نصفه اشم رفتم‌سکه خریدم حالا دیدم هر روز هر روز شوهرم میگه چرا گوشواره هات نیست و اینا همه چیو بهش گفتم سکه رو هم نشونش دادم
خلاصه غر غر و صر صدا که چرا فروختی از بابات چرا نگرفتی معلوم نیس دیگه چی دزدی کردی تو زندگیم روانم بهم ریخت خدایی من تقصیر کال بودم ؟؟؟؟یا این نفهمه

میگفتی گم شده

مردا کلا آدم نیستن که بخوان چیزی رو درک کنن

بهش بگو از گفتن پشیمونم نکن میتونستم بگم گم شده ولی ترجیح دادم راستشو بگم

شرایط زندگی تو یه طوریه که یاباید یواشکی پس انداز کنی یابزای خودت خرج کنی.تمام

میگفتی از خودت خجالت بکش اگر خرجی داشتم نمیفروختم

همیشه سعی کن پول پس انداز داشته باشی تا مجبور نشی به کسی رو بزنی

بهش بگو منم تو این زندگی حق دارم با همه پیزتو کنار اومدم اصلا فکر کن واسه خودم خرجش کردم خواستی زن نگیری

ن اون نفهمه ن تو مقصر
کشش نده
یجوری ببخشید ها خیای ببخشید خرش کن

دزدی کجا بود زندگی مشترک هس
بگو یوقتایی بچه ی چیزایی میخاس ک نمیشد مدام بگم پول بدین پول بدین مجبور شدم بفروشم

اون که نفهمه. میگفتی گم کردم .

محل نده
بگو اونهمه طلا فروختم برات جیک نزدم بخاطر ی گوشواره اینجور میکنی