از یه طرف بدنم ترک خورده جدای از احساس خارش وقتی میخام چرب کنم خودمو میبینم ناراحت میشم کل رون و ساق پام ترک های بزرگ سرتاسر خورده،شکمم یه عالمه ترک خورده،پهلوهام ترک خورده،سینم ترک خورده🥺
خیلی وقتا حس میکنم همسر اصلا نمیتونه پدر خوبی باشه نه از لحاظ مادی بیشتر به این خاطر که توجش نسبت به من و وضعیتم خیلی کمه اون تصوری که از بارداری داشتم این نبود

منم هر دفعه جلوی اینه کلی از بدنم بیزار میشم خیلی خیلی غصه میخورم از کسایی که حرفای فلسفی میزنن و بهم احساس عذاب وجدان میدن که نکنه من مادر بدیم که اینجوری میکنم هم متنفرم اصلا نمیتونم با ترک هام کنار بیام هیچوقت

همچی خوب میشه خوب داریم مامان میشیم باید این چیزا رو هم قبول کنیم اشکال نداره
ما هم خیلی حساس شدیم مردا دلشون براما میسوزه مثلا فاصله میگیرن که نکنه اسیبی به ما وارد شه در صورتی که نمیدونن ادم دلش میخواد اینا بیشتر دور و بر ادم باشن محبت کنن بچه به دنیا بیاد همچی بهتر میشه