سلام مامانا ،یکم درد و دل داشتم
من مامان دوتا پسر کوچولم پسر کوچولوی من الان یک سال و ده ماهشه خیلی روزهای سختی رو گذروندم الان که بچه هام بزرگتر شدن خیلی خیلی بی حوصله و عصبی شدم ،احساس کم بودن میکنم به حال مادرهایی که یک بچه دارن غبطه میخورم ناشکری نمیکنم عاشق بچه هامم ولی خب همیشه تو جمع ها و جاهایی که میرم من نمیتونم به دوتاشون برسم هم خودم و هم بچه هام سردرگمیم
احساس میکنم صبر و همه آرامشم رو برای همیشه از دست دادم از اون دختر اروم و صبور و مهربون هیچی نمونده انقدر که پسر بزرگم کولیک داشت و رفلاکس پنهان و تا هفت ماه همش گریه بعدش هم که لج و اعصاب خوردی بعدش هم ناخواسته باردار شدم یه بارداری سخت و پر از استرس چند روز قبل از زایمانم یکی از نزدیکام فوت شد و ووووو خیلی داستانهایی که پسر دومم داشتم
خیلی قوی بودم یه تنه و دست تنها بچه هام رو تا اینجا رسوندم ولی الان دیگه بریدم خیلی خسته ام بیشتر بخاطر اینکه نمیتونم مادر همراه و خوشحالی برای پسرام باشم ناراحتم ،دعواشون میکنم خودم بیشتر از اونا گریه میکنم و داغون مییشم ولی نمیتونم رو اعصابم کنترل داشته باشم چند جلسه تراپی هم رفتم ولی بخدا وقت اونم‌نداشتم و اصلا بهتر نشدم
ترو خدا تا وقتی از ارامش اعصابتون مطمئن نشدین بچه دوم‌نیارین چون واقعا از دنیا و همه چیزای مورد علاقتون که دور میشید هیچ یه مادر افسرده هم میشین

روزی یکی دو ساعت بذارشون خانه بازی
مربی ها مراقبشونن
خودتم میتونی بیای خونه استراحت کنی
حالا هر روزم نبری هفته ای دوبار هم خوبه
ولی باور کن ما هم همینیم
من یه دختر دارم حاملگی وحشتناک و پر از رنج و گریه
و رفلاکس و کولیک شدید دخترم
هنوزم درگیریم
منم فکر میکنم مادر کافی نیستم براش کم گذاشتم بلد نبودم و ....
همه ما مادرا همینیم در صورتی از نظر بچمون ما بهترین مادریم

خودتو جم و جور کن بیشتر حواست به سلامتیت باشه اگه تو مادر شاد و سالمی نباشی نمیتونی درست به بچه هات برسی تو فقط الان کم آوردی و نیاز داری یه بنزین بین راه بزنی برای شارژ شدن.هممونم افسردگی گرفتیم و هممون حس کم بودن برای خودمون و بچه هامون داریم ولی مهم مدیریت کردنشه،تراپی در کنار کمک خانواده موثره.یکم بار رو از دوش خودت بردار و به همسرت هم مسئولیت بده درسته بیرون از خونه کار میکنه اما کار ما از معدن هم سخت تره و حساس تر.پرستار بگیر اگه وسعشو داری ببر بذار خانه بازی روزی دو ساعت جای مطمئن و امن البته خودت رو پیدا کن .مطمئن باش الان کلافگیتو بچه هاتم حس کردن و بیشتر بی قرار و لجباز میشن.

سلام عزیزم،اول از همه خداقوت بهت که انقدر پرتلاش و سختکوشی دوم اینکه عزیزم اصلا فکر نکن مادر یه بچه بودن راحت تره درسته تو چالشات بیشتره اما ما هم عصبی میشیم ماهم کلافه میشیم و احساس دست تنها بودن میکنیم.حس خستگی ای که باهامونه همیشه من خودم به عنوان یه مادر که هم شاغلم هم خانه دار و بچه داری میکنم هم حس خستگی و عصبانیت دارم از زمین و زمان و میگم اگه شاغل نبودم شاید با آرامش بیشتری میشد به بچه رسید اما اینا همش خیال و شاید و اماست.همیشه مرغ همسایه غازه و همه فکر میکنن دیگری شرایط بهتری داره،

سلام عزیزم منم یک بچه دارم میخام ان شاالله بعدی رو هم بیارم
اتفاقا دوتا خیلی خوبه که یکم بزرگتر بشن باهم بازی میکنن عاقل تر میشن بعدش میتونید همه جا برید و استراحت بیشتری کنید
همه بعضی وقتا خسته میشن بعضی وقتا بذارید خونه مامان یا مادر شوهر یکمی چن ساعتی استراحت کنید
یل جمعه بدید پدرشون ببرن پارک شما یکم استراحت کن
خدارو شکر کن گلم بچه سالم داری اینجا مامان هایی هستن که زجه میزنن کاش بچه ام سالم بود فضولی میکرد

منم همیشه احساس دارم ناکافی ام و خوب به بچم نمیرسم .خودمم خیلی زود عصبانی میشم اما یه فکری که دائم به خودم یاداوریش میکنم باعث شده کمتر نشون بچم بدم ناراحتیمو اینه که میگم بلاخره بزرگ میشه امسال دو سالشه سال بعد میشه سه بعد چهار و پنج و سختیای الانم کمتر میشه و مستقل تر میشه.ناشکری نیست خسته ای دست تنهایی دوس داری گاهی ناخناتو لاک بزنی به خودت برسی دوست داری توی مهمونی بشینی یه چایی بی دغدغه بخوری اما کلی مسئولیت داری ولی مطمئن باش اگر از پسش برنمی اومدی خدا بهت دوتا فرزند نمیداد.خیلی خانواده ها توی راه بیمارستان و داروخانه و آزمایشگاه برای درمان و بچه دار شدن از نا افتادن .از کسی کمک بخواه متوقع باش ،مادر یا خواهر یا خانواده همسر تو هم انسانی و نیاز به استراحت داری یک روز در هفته کامل یا چند ساعت از روز از خونه بزن بیرون و مال خودت باش اینطوری هم بیشتر دلت واسه بچه هات تنگ میشه هم خودتو پیدا میکنی.این حرفای تکراری چرا دومیو آوردی و فلان هم نمیزنم چون بلاخره اتفاق افتاده و گفتنش فقط نمک رو زخم پاشیدنه.