بچه م خیلی بی توجه و سرخوده
دیشب رفتیم پارک هی میره پیش غریبه ها انگار نه انگار باید یذره بترسه حساب ببره اصلا نمیگه کی هستن اینا، یا میذاشت میرفت هرجا دلش میخواست اصلا فک نمیکرد که مامان بابام کوشن یکی دوبار قایم شدم که منو نبینه تنها توو شلوغی بترسه نگفت خرت ب چند من😐
آخر سرم ی سگ کوچولو یکی دستش بود رفت وایساد ب بازی با سگه بغلش میکرد اونم میپرید با این بازی میکرد هی خودشو مالوند بهش، مستقیم بردمش توو حموم
بیرون گربه یاکریم کفتر میبینه میپره بغل کنه امروز گربه دید انقد جیغ زد که بذار بغلش کنم حالا برعکس خودم که فوبیا لمس حیوون دارم،نمیدونم این چرا اینجوریه، ب نظرتون طبیعیه؟مخصوصا غریبی نکردنش رو میگم

مثل دختر من
دیوانه شدم بخدا

مثل پسر من

عزیزم طبیعیه.خب بچه شجاعیه.پسر منم تاحدود زیادی اینجوریه.اما پیش غریبه ها خیلی نمیره و میخاد بغل من باشه

یه بحثی تو روانشناسی هست میگن دلبستگی ایمن ....
پسر من که درست برعکس، وقتی پارک یا جای عمومی میریم ، اصلأ پیش غریبه ها نمیره و اگه کسی باهش‌ صحبت هم کنه ازشون فاصله می گیره.... میاد پیش من وباباش.