همیشه فک میکردم اگه یه خطری سرراه بچم باشه به بهترین شکل بچموازون هطر درمیارم ولی ادم تاوقتی توی اون لحظه قرارنگیره نمیتونه درمورد این لحظه ها قضاوت کنه...
امروز خبرمرگم اومدم این دوتا بچه رو که دومیم پسر نزدیک دوساله هستو ببرمشون پارک نزدیک خونمون..یه بچه سوار تاپ بود پسرم یهوامدزیر تاپ بچه هرجوری خاسم بگیرمش بچم جلوترمیرف قدم به قدم یهو اون بچه هه زد به پسرم پرتش کردیه متر اونورتر بچم تاخونه اوردمش بامصیبت گریه بهش استادادم اروم شده

بنظر من وقتی میبریم بچه هارو پارک نباید اصلا دوروبر این بچه هایی که تاپ سوارمیشن رف

این کابوس منم هست
یه دفعه دخترمو برده بودیم پارک سوار تاب بود همسرم پشت تاب بود من جلو، یه دفعه یه پسر بچه اومد به سرعت نور داشت میدویید، حدودا سه سالش بود ، مام مشغول تاب دادن بودیم اونم محکم، این بچه با صورت خورد به پشت تاب و پرت شد، کل لبش خونی بود بچه بغل مامانش گریه میکرد منم با اونا گریه میکردم، لبش پاره شده بود اما بخیر گذشت، بستنی خورد خونش بند اومد

خداروشکر که بخیر گذشته، صدقه بنداز، من که پسرم از تاب و کلا اسباب بازی متحرک می‌ترسه سوار نمیشه فقط سرسره

وای خدای من
دقیقا
آب ترسش بریز

وای دقیقا استرس و فوبیای همیشگی من همینه

بازم خداروشکر به خیر گذشته خواهر