اون شب من اومدم خونه تا خونه رو سرو سامون بدم برای بچه لباس پوشک وسایل ببرم مامانم پیش بچه موند۵ صبح رفتم بیمارستان تا قبلش مدام با مامانم درارتباط بودم صبح خیلی زود هوا تاریک بود رفتم بیمارستان بچمو دیدم بی‌حال خوابیده اون سرم لعنتی وصل به دستای کوچولوش باورتون میشه با بغض دارم می‌نویسم همه اینارو ، ساعت ۷ صبح شد پرستارا اومدن به نوبت همه رو چک میکردن برای هم توضیح میدادن من هرچی می‌پرسیدم که چرا تشنج کرد هیچ جواب قطعی به من نمیدادن همون روز اکو بردیم تو بیمارستان گفتن سوراخ کوچکی داره تو قلبش ام آر ای گرفتن آخ خدا آخه بچه ی دوماهه رو چه به ام آر ای من چطور این همه صحنه ی بد وتلخ ودیدم و محکم موندم صبور تر شدم چطور قوی شدم اون ۸ روزی که پسرم بستری بود من همش تو رفت آمد بودم مامانم مدام پیش بچه میموند من تو رفت و آمد بودم یه پام خونه یه پام بیمارستان ادامه دارد

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط