((خاطره بارداری اول 3))
ده روز بعد از دوره کرونام تو راه بیمارستان بودم
که برم پیش دکترم آمپول بزنه خیلی وزن نی نی کم بود بخاطر شرایط ویار سخت و کرونام

تو راه بودم که تصادف کردم
تمام وجودم تمام پهلوم داشت منفجر میشد
اونجا یاد پهلوی شکسته حضرت زهرا افتادم
بی بی هم باردار بودن و اون اتفاقات بد😭
بیمارستان بستری شدم
و ۶ساعت تحت نظر بودم با دست و پای زخمی
همه چی خوب پیش میرفت که به همسرم زنگ زدن
گفتن خانمت مرخصه برو کارای ترخیص رو بکن
اما یک دفعه دستگاه ان اس تی که به شکمم وصل بود به صدا دراومد و بدون اینکه به من چیزی بگن
با برانکارد منو بردن اتاق عمل
از دکتر پرسیدم که چیشده
دکتر گفت میخای بزایی قلب بچت واستاده باید
سریع عملت کنم حتی بدون رضایت و امضا رفتم
تو اتاق عمل.
و بابت استرسی که دوباره بهم وارد شد دوباره حمله
پانیک بهم دست داد تپش قلب تنگی نفس لرز شدید و از هوش رفتم و اکسیژن نداشتم
دکتری که بی حسی زده بود اومد بالاسرم و سرم و امپول و دستگاه اکسیژن وصل کرد اشکام فقط آروم
میریخت که دکتر گفت الان لحظه حساسه برا همه دعاکن
برای فرج امام زمان دعا کن برای عاقبت بخیری دخترت دعاکن
همگی باهم دعافرج رو خوندیم هم دعا تموم شد ثدای جیغ دخترم دراومد که خدا اونجا دوباره زندگی رو بهم
بخشید
اینقدر شرایط سخت بود که نزاشتن بغلم سریع بردن
که تو دستگاه بزارن قلبش نگران کننده بود.
همسرم با نامه ترخیص اومد پشت در زایشگاه
ماما بهش گفت اقا برو مای بی بی بیار
همسرم میگفت خانمم مرخصه مای بی بی چی
ماما گفت دخترت بدنیا اومد بدو برو بیار
دوتامون تو شوک بودیم

و اینم بگم بخاطر شرایط سختی که برای خانوادم پیش
اومده بود حتی یک تیکه سیسمونی نداشتم

۷ماه و ۲۷ روزگی دخترم بدنیا اومد💕

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط