امشب با شوهرم بحثم شد همش باصدای بلند گله میکردمو گریه میکردم پسرمم با تعجب نگاهم میکرد قبلا خیلی صبورو خونسرد بودم الان سریع آتیشی میشمو عصبانی ،خیلی ناراحتم حس میکنم ظلم کردم به پسرم من خودم از بچگیم خاطرات بدشو یادمه دعواها رو یادمه نمیخوام پسرم اونطور بشه، شوهرم هر اذیتی میکنه هی تحمل میکنم یهو منفجر میشم بعدشم باز من مقصرم
میخوام پسرم از بچگی اینا یادش نمونه
مامانا برام دعا کنید صبر میخوام از خدا صبر زیاد آدما که تغییر نمیکنن حداقل من صبرم تموم نشه

منم بعد زایمان صبرم خیلی کم‌شده تو‌دعوا یهو قاطی میکنم

منم زود عصبی میشم وواکنش نشون میدم.همش ازخستگی ودست تنهایی وبچه داری و و و هست.
جدیدا دارم روخودم کارمیکنم کمی بیخیال تر. بی اهمیت تر باشم.تااروم ترشم.والکی بخندم.

الهی واقعا سخته

من نمیتونم عصبی میشم درکم میکنن

دقیقا مثل من اصلا نمیتونم خودمو کنترل کنم و شوهرمم درک نداره

عزیزم تنها نیستی منم اینطورم ،،بعدش عذاب وجدان میگیرم