مامانایی که تازه زایمان کردید مخصوصا مامان اولی ها بیاید یکم درددل کنیم شمام استرس نگهداری و بزرگ کردن بچه رو دارید؟😐
من یوقتا انقدررر دلشوره میگیرم میشینم گریه میکنم میگم چجوری بزرگش کنم چجوری از پسش بربیام😐تا الان همش مامانم پیشم بوده اگه نباشه من با یه گریه بچم دست و پامو گم میکنم نمیدونم چکار کنم😑😑یهو یه دلشوره عجیبی میگیرم میگم بچم خدایی نکرده مریض بشه من میمیرم😑
هی فکرای منفی میکنم گریه میکنم فشارم میره بالا..بنظرتون برم روانشناس؟
از ی طرفم شوهرم اصلا درک نداره بهش میگم حالم اینجوریه اصلا جدی نمیگیره به مسخره میگیره بگم برم روانشناس میدونم مخالفت میکنه

برو پیش مشاوره

طبیعی حست
یکمش افسردگی بعد زایمانه خوب میشی خودتو مشغول کن
اگردحس کردی داره زیاد میشه حتما برو دکتر
منم سر اولی اینجور بودم همش دور از جونش فکر میکردم جوجه رنگیه ممکنه طوریش بشه😂

عزیزم منم اینجوری هستم و بعد روز دهم با مامانم اومدم خونه پدرم و چون دست وپامو گم میکنم و میترسم و هنوز نمیتونم لباساشو عوض کنم یا بشورمش و چون مامان اولی هستیم به مرور یادمیگیریم

اصلا فکر منفی نداشته باش کاری نداره بزرگ کردنش از بچه ت لذت ببر.هیچکس بهتراز خودت نمیتونه ازش نگهداری کنه تو بهترینی عزیزم

ببین الان میگی مامانت پیشته سعی کن خودت کاراشو انجام بدی اینا .... منم مامانم پیشم بود اونم شبا خودم کارامو انجام دادم و عادت کردم الانم ‌مامانم نیس پیشم شبا تنهایی میمونیم

منم اونجوریم گلم ‌عادت میکنیم

منم دقیقا همینم خیلی خیلی ترس دارم همش دلشوره دارم اطرافیان همش میگن چرا تو اینطوری داری خودتو پیر میکنی منتظر اتفاقی ولی دست خودم نیست 😭

طبیعیه عزیزم تمام این احساسایی که میگی منم داشتم ولی خداروشکر الان کاملا از پس بچه برمیام و اینا گذرا هستن

من فقط فوبیای مریض شدنشو دارم خدانکنه تب کنه
واگرن واقعا شوهرم خیلی کمکمه خیلییی زیاد درکم میکنه پیشمه این باعث میشه حتی افسردگی نگیرم
اذیت نشم

منم ده روز اول اینقدر این حس رو داشتم که مدام گریه میکردم ولی کم کم انکاری دارم راه میفتم قلقش داره میاد دستم ولی همچنان مامانم کنارم هست

ن من این حس و اصلا ندارم و مطمینم خودم ی تنه بزرگش میکنم

توتاپیکام هس اصلا ک همین شکوه هارومیکردم😂

هیچکس بهتر از تو نمیتونه بچتو نگهداره خدا بهت این قدرت رو داده توی خودت پیداش کن ، ادای قدرتمند هارو در بیار قوی میشی

یادمه تازه ک زایمان کرده بودم تا دوماهگی نلین همیشه این فکرامیکردم افسرده شده بودم بدنم توان نداشت حس میکردم هیچی جای خودش نیس زندگیم ازدستم دررفته بودشب بیداریای بچه ولی واقعا هرچی بیشترگذشت همه چی بهترشد خودم توانم بهترشد برای بچم راحترتونستم وقت بزارم کناراومدم بچم خودش هی بهترشد قلق همو فهمیدیم طبیعیه این حسا کم کم بهترمیشه اوضاع

من بچه دوممه دقیقا اینجوری ام😅😅😅

اره برو مشاور.یکمم که بگذره بهش عادت میکنی و برات عادی میشه

عادیه عزیزم
بیشتریا همین حسارو دارن
کم کم هی کم میشه
خودت یاد میگیری
استرستم کم میشه

ن نیاز ب روانشناس نیست طبیعیه همه اینا مامانت ک بره ی چند روز با بچه تنها بمونی اوکی میشی البته از نظر نگرانی بابت نگهداریش خوب میشیا ..وگرنه این استرسا کلا باهات هست

همه احساسات طبیعی هستش و شوهرت در این مواقع خیلی می تونه کمک بکنه که متاسفانه میگی درکت نمیکنه نگران نباش هممون اولش برامون سخته کم کم عادت میکنی