سلام
بازم بریم سراغ یه مطلب مهم
کسی هست بچه‌اش موقعیکه یه مکان یا فضای جدید بخواد بره
مخالفت یا سر و صدا و یا ناراحتی از خودش نشون بده؟!
باوجود اون مسئله مهم که توی دو تا موضوع قبلی گفته بودیم
🔓آمادگی دادن به کودک برای جایی رفتن🔓

وقتی ناراحت و قشقرق به پا میکنه، با وجود آمادگی دادن و همدلی کردن باهاش و صبوری در مقابل رفتارش

میتونی خیلی منطقی بهش بگی ما ساعت ۴ نوبت دکتر داریم و باید بریم هیچ راهی برای نرفتنش نیست اما بعد از دکتر میتونیم یه کاری انجام بدیم که خوشحالمون کنه میتونی تو این قسمت بهم پیشنهاد بدی، مثلا بریم پارک خوش بگذرونیم چون بچه‌ای که تلاش میکنه همراهی کنه با مادر و پدرش برای بهتر شدن حالش میتونه پیشنهاد هم بده.( خونه کساییکه دوست داره،بستنی،خرید وسیله بازی) نه به عنوان جایزه به عنوان پیشنهاد و راه حلی برای آرامشش که بهش میگن فعالیتی خوش آیند
و بهش بگید که شجاعت داشتی با اینکه میترسید و ما بهت افتخار میکنیم
و این میشه انجام فعالیت ناخوش آیند در کنار فعالیتی خوش آیند
که یک بازدهیه مثبت داره.

عالی
ولی واقعا بچه ای که تو فاز قشقرقی اصلا نمیشه باهاش منطقی حرف زد

شاید چند بار اول جواب نده اینکه قبلش توضیح بدیم ولی به مرور خودشون یادشون میمونه وعادت می‌کنن بعدش میشن یه بچه حرف گوش کن

واقعا چرا بچه ها اینجورین من فکر ‌کردم فقط دختر من اینطوریه

به نظرتون با بچه ای که با شلوغی و غریبه ها نمیتونه ارتباط بگیره باید چیکار کرد؟
دیروز جشن نوروزی توی خانه بازی بود از دوهفته قبل با کلی ذوق هزینه دادم تا پسرمو دیروز ببرم قبلشم چند بار باهاش حرف زدم در موردش ولی تا نشستیم رو صندلی ها و اقایی که برنامه اجرا میکرد شروع به حرف زدن کرد پسرم زد زیره گریه که پاشو لباس بپوش بریم خونه گریه های شدید،، تا بردمش سرویس یکم حرف زدیم واقعا اون لحظه نمیدونستم چیکار باید بکنم کلی حرف زدم تا اخره جشنم حتی یه لحظه حاظر نشد از کنارم تکون بخوره از درون واقعا حرصی بودم که چرا این بود واکنشش کلی سعی میکردم باهاش همراهی کنم اذیتش نکنم ولی انگار که اخره مراسم یکم نرمتر شد ولی نمیدونم چیکار کنم تا پسرمم قاطی بچه ها بشه🥲☹️

ما چند روز پیش داشتیم میرفتیم خونه مادر پدر همسرم
وسط راه گفت زنگ بزن عمه ( که دختر عمش هم بیاد خونه اونا نزدیک مادرشوهرمه) اون نتونست بیاد بعد گفت زنگ بزن داداش( که پسرعموش بیاد اونام نزدیک مادرشوهرمن) اونم نشد بیاد
با اینکه تو مسیر گفته بودم ممکنه نیان .
خلاصه خوابش برد و جلو در بیدارش کردیم
زد زیر گریه ک من نمیام
از طرفی بچه حق داره چون اونا سالمندن و همزبان ما نیستن بچم نمیتونه ارتباط بگیره زیاد و اذیت میشه
همسرم پیاده شد رفت داخل خونه ( چون باید وسایل میداد) منم باز شروع کردم ب حرف زدن و حقیقتا باز راضی نشد
دیگه گفتم بریم بابارو صدا کنیم
راضی ب پیاده شدن شد
کم کم بردمش داخل ولی تا نیم ساعت نه به کسی نگاه کرد نه کاپشن درآورد نه حرف زد
بعدش یکم باهاشون بازی کرد
و چون بهش قول داده بودم نیم ساعتم بردیمش پیش دختر عمش تا حس خوب بگیره