سلام خانم‌ها یه سوال اینکه شما آیا موقعیت شغلی رو در هفت ماهگی فرزندتون می‌پذیرید و میرید سر کار یا نه در کنار فرزندتون می‌مونید؟؟

من به شخصه طاقت ندارم چند ساعت پسرمو نبینم کسی که مدام فکرش پیش بچه اش باشه مسلما روی کارش هم نمیتونه درست تمرکز کنه

عزیزم من مرخصی زایمانم‌و‌از ۹ ماهگی‌بچه هام میرم سرکار . ۹ سال سایقه کاری دارم حیفم میاد از دستش بدم . واسه بچه هامم پرستار گرفتم بیاد خونه از الان بچه ها بهش عادت کنن . دوست ندارم ببرم پیش مامانم بذارمش با اینکه خیلی میگه بیارشون پیشم میگم بنده خدا گناهی نکرده جور بچه های منو‌بکشه‌

من خودم وقتی برگردم سرکار و مرخصی زابمانم تموم میشه پسرم ۸ ماهشه. خیلی خیلی برام سخته مخصوصا پسرم که کوجیکه طاقت دوریش رو ندارم ازطرفی میترسم اذیت بشه. ولی همه روزهای سخت بالاخره تموم میشن منم برای کارم خیلی زحمت کشیدم تا به اینجا برسم نمیشه به راحتی از دست داد. ازطرفی مامانم نگهداری میکنه خیالم راحته محل کارم نزدیک خونه ماماننه و کلا ۴ ساعت نیستم. شناهم باید همه جوانب رو بررسی کنی آیا اون کار ارزش دوری فرزندت رو داره؟ آینده داره؟ کی از فرزندت مراقبت میکنه؟ چند ساعت نیستی؟ محل کارت کجاست؟ رفت و آمدت چجوریه و خیلی چیبای دیگه ...
درکل مامانای شاغل خیلی قوی تر از اون چیزی هستن که فکرش رو میکنن و فرزندان قوی هم بار میارن

من با اینکه شغل خوبی داشتم اما تصمیم گرفتم پیش پسرم تو این سن حساس بمونم و بچم پیش کسی نمونه و چندتربیتی نشه

این همه مامان شاغل
شمام میشی یکیش

اگه کاری باشه که دوست داشته باشم و مثلا تا ظهر باشه و فردی باشه که صد درصد قابل اعتمادم باشه تا بچه را بزارم پیشش میرم

بستگی ب شرایط زندگی و اینا داره من خودم ب شخصه کسیو ندارم بچم بسپارم و میترسم ب پرستار بسپارم برم بخاطر همین شغل های خونگی ترجیح میدم ..دوس دارم تربیت بچم خودم انجام بدم بچم پیش خودم بزرگ بشه فردا روز پشیمون نشم ...
ولی خب یکی دیگ همچین فکری نمیکنه ب فکر پیشرفت بیشتره و خوب اونم تحسین میکنم😍😍شرایط خودتو بسنج

اگه شغل خوبیه وبهت حس خوبی میده برو
بچه نباید مانع بشه پیشرفت کنی
من خودم شاغلم
نه یک سالگی بچه‌م مرخصی دارم وقتی تموم شد میرم