انقدر که همتون در مورد داستان طلاقم پرسیدید از دونه دونه توضیح دادن خسته شدم گفتم که یهو تاپیک بزارم و خیال همه رو راحت کنم
پارت 1
راستش من کلا زندگی خوبی نداشتم چون ازدواجم فقط بخاطر فرار از خونواده بود
من حدودا 14 سالم بود که ازدواج کردم و اخرای 15 سالگیمم باردار شدم و بچه اولم نزدیکای 17 سالگیم بدنیا اومد
از همون موقع بند ناف بدبختیای دنیا پاره شد و ریخت رو سر من
البته تا قبلش همسرم دست بزن داشت
بعد بدنیا اومدن نیلا کلا عوض شد یه ادم رفیق باز بود که بعضی وقتا به خانواده خودشم سر میزد
منم گفتم تا قبلش کمک حالش بودم و خرجی خودمو خودم میدادم حالا که بچم یه سالشه دوباره برم سرکار اقا من رفتم سر سه تا کار همزمان بکوب کار میکردم با بچم که تونستم خونه و ماشین بخرم و خونه قبلیمون که مال همسرم بود شد خونه مجردیش و من و دخترم تو خونه ای که من خریده بودم زندگی میکردیم چون من شیر نداشتم خیلی ننگ بهم چسبوند و همش میگفت چطور شیر داری به مردای اینور اونور میدی جن*ده خیابونی ولی شیر نداری به دخترمون بدی
دخترم بزرگ شد و هر سال یه چوب خط به کارای بد همسرم اضافه میشد دیگه دخترم 11 سالش شده بودو همه چیز و کم و بیش میفهمید جز یسری چیزا
همسرم میگفت شده بود یه ادم رفیق باز، ماشین باز، مشروب خور، سیگاری، رفیق باز و گه گاهی ام دخترمو کتک میزد ولی یادمه از وقتی که بچه بدنیا اومد منو تا همین موقع طلاقمون حدود 5 6 بار کتک زد که خیلی کمتر بود از قبل بارداریم
و یه موضوع که منو عذاب میداد این بود که همسرم فقط وقتایی میومد خونه که راب.ط.ه میخواست
وضع مالش بد نبود ولی من با خودم گفتم شاید اگه یه کوچولو دستشو بگیرم اوکی شه واسش کلی چیز میز و یه ماشین خریدم ولی هیچی تغییر نکرد

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط