خیلی احساس سرخوردگی میکنم، خیلی غرق گذشته ام، عروسیمون باب میلم نشد خانواده همسرم ابروریزی کردن، خداخواسته بچه دار شدم خونمون تک خواب بود سیسمونی نگرفتم فقط ضروریا، ناراحتم براش هیچ کاری نکردم، و نمیتونم برم سرکار، احساس میکنم همه پیشرفت کردن موقعیت اجتماعی خوبی دارن من نه، مثل اطرافیانم نمیتونیم پیشرفت کنیم😞

همه همینیم‌ ...
نگران نباش
من تو اینستا ک‌میتابم‌افسردگی میگیرم از زندگیا رویایی ک‌دارن😑 بنظرم تاثیر اینستای

منم دقیقا همین جوریم

کتاب معجزه شکر گزاری رو حتمن بخر بخون
غذای روحه

همه همینن بابا ول کن به بچت برس ماهایی که سیسمونی نداشتیم تخت نداشتیم مگه مردیم دورازجون بچت بچت مادرخوشحال واروم میخاد روان سالم میخاد نه تخت ووسایل گرون قیمت بچسب به بچت ول کن شوهرو خانوادشو همه کشیدیم ازشون

این حسا رو منم دارم شدیدا احساس عقب موندگی دارم میگن طبیعیه چون همه وقتمون توخونه بابچه میگذرونیم بقیه دنبال کار و تفریح و پول و خوش گذرونی

منم همین حس سرخوردگی رو دارم و از همه بدتر اینکه خانواده شوهرم خیلی کیف میکنن که زن سرکار بره و کمک خرج شوهرش باشه و همش جلوی من میگن نگاه فلانی زنش معلمه فلانی زنش دارو ساز هست همش سرکوفت میخورم سر این موضوع خیلی دلم میگیره

سرخوردگی؟مگه وقت میشه به این چیزافکرکنیم تویه مادرقوی هستی،ماهم خونمون یه خوابس سیسمونی انچنانی نگرفتم نه تخت نه کمدفقط ضروریا روگرفتم حس بدی هم ندارم نیمه پرلیوان روببین ازچیزایی که داری لذت ببرخب پیشرفت سخته بااین اقتصادداغون ماهی هرچقدرهم دربیاری بازکمه

در مورد کار کردن واقعا همه ما مادرا بین دوراهی پیشرفت خودمون یا مراقبت از بچمون گیر کردیم - منم خیلی زن موفقی بودم ولی الان اصلا نمیتونم حتی یکی دوساعت برای خودم باشم و فکر میکنم حداقل تا ۳ سال دیگه همین اوضاعمه

به این میگن نشخوار فکری - در موردش مطالعه کن

میفهممت عزیزم دقیقا مثل شرایط منو داری خانومی
منم فقط و فقط به خاطر پسرم با خودم و شرایطم کنار میام
خیلی دارم با خودم کلنجار میرم که بزارمش مهد و برم سرکار اما شوهرمم موافقت نمیکنه و این بیشتر اذیتم میکنه
من اصلا ادمی نبودم که به کسی بگم پول بده و خودم کار میکردم و خرج میکردم اما الان مجبورم همش به شوهرم بگم و اونم خیلی وقتا با غر بهم پول میده

منم سرکار نیستم احساس سرخوردگی دارم