1. طبقات پایین‌تر (ترجیحاً زیرزمین یا پارکینگ)
در برابر ریزش آوار، موج انفجار و ترکش‌ها مقاوم‌تر هستند.
اگر ساختمان زیرزمین یا پارکینگ دارد، بهترین مکان برای پناه گرفتن همانجاست.
2. داخل دیوارهای باربر و سازه‌های اصلی
نزدیک‌ترین نقطه به دیوارهای بتنی یا باربر ساختمان (مثلاً کنار ستون‌ها یا تیرهای اصلی) مکان امن‌تری است.
دوری از دیوارهای نازک داخلی و پنجره‌ها مهم است.
3. راهروهای مرکزی یا فضای بین دو دیوار
راهروهایی که پنجره ندارند و در مرکز ساختمان قرار دارند (مثلاً کنار سرویس بهداشتی یا حمام) مکان امنی هستند.
به‌ویژه اگر توسط چند دیوار محصور شده باشند، در برابر موج انفجار مقاومت بیشتری دارند.
4. زیر میز محکم یا چارچوب درب داخلی
اگر هیچ جای دیگر نیست، زیر میز سنگین یا چارچوب درب داخلی (نه پنجره‌دار) پناه بگیرید. این نقاط در برابر ریزش سقف یا آوار مقاومت نسبی دارند.
🚫 مکان‌هایی که باید از آن‌ها دوری کنید:
پنجره‌ها و بالکن‌ها: خطر شکستن شیشه‌ها و ورود ترکش و موج انفجار.
پشت بام و طبقات بالا: بیشتر در معرض آسیب ناشی از ریزش، انفجار و موج قرار دارند.
آسانسور: به هیچ عنوان از آسانسور استفاده نکنید. ممکن است برق قطع شود یا آسانسور سقوط کند.
زیر قاب‌های آویزان، لوستر، کمدهای بلند: احتمال سقوط و آسیب‌دیدگی وجود دارد.

۳ پاسخ

با سلام طبقه 14 هستم 🫡😑

آتش بس شد خدا رو شکر

😭😭😭😭

سوال های مرتبط

مامان حسین مامان حسین ۱ سالگی
مامان پسر وروجک مامان پسر وروجک ۱ سالگی
*رويه ها برای مراقبت از روان کودکان در شرایط جنگی*

۱. ایجاد حس امنیت
• فراهم‌کردن محیطی تا حد ممکن ایمن و قابل پیش‌بینی.
• حضور مستمر و آرام بزرگسالانی که کودک به آن‌ها اعتماد دارد.
• جلوگیری از قرار گرفتن کودک در معرض اخبار، تصاویر یا گفتگوهای خشونت‌آمیز.


۲. حفظ روتین‌های روزمره
• حتی در شرایط اضطراری، تلاش برای حفظ برنامه‌های روزانه (خواب، غذا، بازی).
• استفاده از روتین برای بازگرداندن حس کنترل و پیش‌بینی‌پذیری.


۳. گفت‌وگو و شنیدن فعال
• اجازه دادن به کودک برای بیان احساسات (ترس، خشم، اندوه) بدون قضاوت.
• پاسخ‌دادن به پرسش‌های کودک با زبان ساده، صادقانه و متناسب با سن.
• اجتناب از ارائه اطلاعات اضافی و نگران‌کننده.


۴. بازی و فعالیت‌های خلاقانه درمان‌گر
• فراهم‌کردن فرصت برای بازی، نقاشی، قصه‌گویی، نمایش و موسیقی.
• استفاده از این فعالیت‌ها به عنوان ابزار بیان احساسات.
• بازی‌های نمادین می‌توانند ابزار قدرتمندی برای بازسازی روانی کودک باشند.
۵. پشتیبانی عاطفی مستمر
• حضور جسمی و عاطفی نزدیکان، به‌ویژه والدین یا مراقبان اصلی.
• لمس، در آغوش گرفتن و نگاه‌های اطمینان‌بخش می‌توانند بسیار مؤثر باشند.


۶. تسهیل ارتباط با دیگر کودکان
• فراهم‌کردن فرصت‌هایی برای تعامل با همسالان جهت کاهش حس تنهایی.
• بازی‌های گروهی، گفت‌وگو، یا کارهای مشارکتی ساده.