من اصلا نمیدونم ی بچه رو چجور میخام رسیدگی کنم میتونم یا نمیتونم خیلی میترسم
همش میگم اگ شیر بپره گلوش تنها باشم چکار کنم

آرامش خودتو حفظ کن شکمشو بذار کف دستت بزن پشت کمرش

هیچی می‌زنی پشتش وسط ابروشو میکشی بالا به همین راحتی😄

طبیعیه این استرس ها منم داشتم اولش سخته بعدش یطوری راه میفتی که خودتم باورت نمیشه
من اوایل حتی بدم میومد بشورمش یا میترسیدم لباساشو عوض کنم همه کاراشو مامانم میکرد الان اینقد راه افتادم تنهایی همه کاراشو میکنم لباس خود دیگه هیچی نیست اینقد سریع عوض میکنم انگار عروسکه یطوری تابش میدم😅گریه هم نمیکنه 🫶🏻

همه مامان اولیا این استرسارو دارن عزیزم اصلا نگران نباش خدا بزرگه

به شکل عجیب غریبی از پسش برمیای

همه ما از این افکار داریم خدا کمک می‌کنه در این راه انشالله

ی قدرتی خدا میده بهت ک‌شوک میشی
پسرم۴یا۵ روزه بود خونه مامانم بودم
یهو از دماغ دهن شیر زد
مامانم شل شد و استاد نگاه کردن و جیغ
یهو‌کشیدمش خودم سریع دهن و دماغش خالی کردم
۲۱سالم بود
میگم خدا قدرت میده اینه

منم همین نکرانی هارو داشتم
خدا بزرگه عزیزم چند روز اول که همه دورتن
به بعدم که برن چند روزای اولش یکم‌سخته ولی بعدش میفتی رو ریل میتونی
مثل باد روزا میگذره برات نمیفهمی کی صبحه کی شب و چجوری میگذره
به خودت استرس این چیزارو هم نده
انشالله نمیپره پریدم سری به پشتش میکنی روی دستت و مثل موقعی که اروغشو میکری پشتش تاپ تاپ میزنی

گلوش هروقت پرید وسط پیشونی بچه رو بکش و ب صورتش فوت کن .....هیچ کار دیگه نکنی

منم اینجوریم وقتی ب جزعیات فکر میکنم پشیمون میشم 😥😔
ولی خوب باید یاد بگیریم دست خودمون نیست دیگه

چند روز اول هیچکس پیشت نیست