از من میشنوید اگه دختر دارید اگه خواهر دارید خواهش میکنم التماس میکنم تحت هیچ شرایطی دختر ب غریبی ب راه دور ندید چون عذابه براادم نمیشه کنار اومد نمیشه تحمل کرد
من الان ۳ شبانه روزه نخوابیدم خونه زندگیم بهم ریخته دخترم یه نفس ب گریه کردن و نق زدن جوری ک اصلا از بغلم پایین نمیاد رو زمین میزارم گریه میکنه تو کریر میزارم گریه میکنه میشینم گریه میکنه اونم ن گریه جیغ بنفش و فرابنفش پسرم ازاین ور شام و ناهارشون ازاین ور پریودم شدم ن کمر برام مونده ن اعصاب و ن حوصله الان بچه نگه داشتن میخاد الان ادم کمکی میخاد ن اون موقع ک بچه خوابه برا خودشیرینی بچه را بیدار کنی و بزنی زیر بغل بعد ور خودتم بگی بچشو دوست دارم
خسته و کلافه شدم
واکسنشو هنوز نبردم بزنم اینجوره ببرم بزنم چیکار میخاد بکنه
کاش مامانم نزدیکم بود بچه ها را بهش میسپردم یکم انرژی میگرفتم یا حداقل میومد کمکم ازاین وضع در میومدم

والا وقتی خودشون میخوان و الا بالله میگن همین
من عزیزم دوتا خیابون فاصله دارم بامامانم بخدا خودمم و خودم بیمارستان برم بچه هام دنبالم
درحال مرگم باشم کنارم هیشکی نگه نمیداره حتی مادرشوهرم کنارخونه امه نمیگه توچیکارمیکنی
بچه ها جاریامو خوب میگیرع بااینکه مامانشون کنارخونه مادرشوهرمه وهمه نزدیگن بهم
اصل عزیزم طالع که مانداریم

عزیزم مامانم یه کوچه باهام فاصله داره ولی اگه پسرمو ده دیقه نگه داره همممممشباغر و اعصاب خوردی الکی ب پسرم بکن نکن میکنه روی روحیش تاثیر گذاشته دیگه نمیبرم اونجا مادر شدن همینه متاسفانه همش سختی😔

بخدا من تو شهر خودمم ولی هیشکی کمکم نبوده و نیست خودم به تنهایی بچه را بزرگ کردم کسی کمکم نبوده همه گرفتارن واقعا هم سختهههه

گلم کجای اصفهانی میخوای بیام کمکت اصلا هم تعارف نمیکنم آدرس بده تا بیام یکی دو روز کمکت تا آرامش پیدا کنی

عزیزم کاش میشد بیام کمکت🥲🥲

منم همینطور ۱۲ ساعت از خانواده م دورم

سلام عزیزم واقعا با حرفت موافقم چون خودمم از خانوادم خیلی دورم من اصفهانم خانوادم اهواز
بیشتر وقتا ک چ عرض کنم کل این 9ماه که ازدواج کردم همش فکرم پیششونه خودمو سرگرم کلاس کردم ولی بااین حال سخته
خلاصه حرفم قسمته نمیشه کاریش کرد شاید بگی بازم این حرف از قسمت زد ولی تجربشو کردم که میگم شوهرم غریبس همه چی در عرض 3روز جفت جور شد اصلا باورم نمیشد که خواستگاری بله برونم تو 3روز خلاصه بشه بخاطر همین میگم قسمته...

غریبی سخته منم اینایی که میگی رو تجربه کردم و قرار سخت تر رو هم تجربه کنم ..کاش مامان منم نزدیک بود

عزیزم میدونم که خیلی خسته و کلافه ای
ولی باور کن ما هم که با مادر و مادرشوهرمون تو یک شهریم وضعیت همینه...
من یه مادر فلج دارم که خودم با این وضعیتم و سرکلاژ شدم،ازش پرستاری میکنم.۱۰ ساله.خواهرم چند وقته باهمه قهر کرده و نمیاد.در صورتی که بچش را من بزرگ کردم.به من میگفت مامان.
یکی از خالع هام شیرازه یکیشون سرکار میره.مادرجونم مریضه.یعنی هیچ کس از خانواده خودما ندارم.مگه یه کاری داشته باشند با من،پیداشون میشه

از اون طرف با خانواده شوهرم اصلا رفت و آمد نداریم
الان تو ماه ۸ بارداری شدم، یه دوست و آشنا در خونه منو نزده
فقط شعار میدن...کاری داری بیایم کمکت؟؟
ولی هزارجور بهانه میارند که نمیتونیم بیاییم