درسته مادر شدن خیلی خوبه
ولی از وقتی مادر شدم فهمیدم چقدر آدم ضعیفی هستم
دخترم مث ماه میمونه
و من هر بار که گریه میکنه و نمیتونم ساکتش کنم بیشتر احساس ناتوانی و بی لیاقتی میکنم

نه بابا تو انقدر قوی هستی ک ده ماه الان ی بچه نیم وجبی رو‌بزرگ کردی
هممون چون استراحت کافی نداریم خستع ایم فکرای بیخود میاد سراغمون وعلا هر بچع ای میبینی گریع کردنی آروم نمیشع

وای منم همینجورم
بعد اطرافیان حتی همسرم مدام بهم برچسب اینو میزنن وااای چقدر حساسی .
من یه مقاله خوندم راجع ب گریه نوزاد .ب علت اینکه ۹ ماه از خون و جون مادر استفاده کرده وقتی بیرون از بدن مادر زندگی میکنه ب محض گریه اش مادر ب شکل فوریتی توی حالت آماده باش خودشه همه چیز براش غ ق کنترل میشه جوری ک حتی کوچیکترین کار هم نمیتونه درست انجام بده
اون استرس از صدای گریه ی بچه اش روی مغز و تمام اُرگان های بدنش اثر میکنن‌
برای همین گریه میکنه ما مضطربیم و اینو اطرافیان‌نمیدونن

چقدر زنها تنهان و بی کَس در عین داشتن تماااام اعضای خانواده ی حتی حامی

عزیزم حق داری.هممون همچین حسی داریم.کار راحتی نیست.ما احتیاج به کمک داریم.رودرواسی رو بزار کنار از بقیه کمک بخواه.یه وقتایی که گریه میکنه همسرتو صدا کن.حتی اگه خوابه.حتی اگه بعدش غر میزنه.ما هم ادمیم.کم میاریم.۱۰ ماهه نخوابیدی خواهر.۱۰ ماهه خوب غذا نخوردی.واس خودت وقت نداشتی.حتی یه حمام با خیال راحت نرفتی.اصلا فکر نکن تو نا توانی.این کار خیلی خیلی سخته.

همه مادرا همینن عزیزم منم همینجوریم بدی بچه ها اینجوریه نمیتونن بگن چه مشکلی دارن دندونشون میخواد در بیاد گریه میکنن وابسته به سینه باشن نق میزنن منم واقعا تو همین شرایطم فقط دارم تحمل میکنم زودتر بگذره خیلی هم تحرک داره خیلی هم کارای خطرناکی میکنه