من ی حس عذاب وجدان بدی دارم دختر من از اول پذرش ایتقدر یا حساسیت های بیخودیش بچه پاستوریزه کرد تا من میرفتم کار خودم میکرذم میرد منو بچه من چیزیش بشه میکشمت منم ب حرفش کرذم للان تو کوچه میبینم از بچه من کوچیکتر تو کوچه ان مادرا تو خونه دختر من وابسته من بذون من نمیتونه بره تو کوچه از خودم بدم میاد اظطراب استرس داره این بچه همش تقصیر پدرش اطزافیان منو مقصر میدونن اما منو درک نمیکنن جای من نیستن شوهری عین شوهر من ندارن

همسر من همینطوره با این فرق که اهل زدن نیس و اخلاقش عالیه. اما حساسه طوری که خودمم حساسم طوری که پسرم تا دسشویی هم دنبالمه ارزومه یروز بمونه پیش مامان بزرگش من ازاد بگردم اما نمیشه‌ . البته درستش هم اینکه بدون خودت جایی نره حتی کوچه خوشحال باش از این بابت چون خطرات کوچه خیلی زیاده یروز میرسه که خودشون مستقل برن کوچه اما اون روز الان نیست من حتی دستشم از دستم ول نمیکنم

عزیزم آنقدر خودت استرس داری تایپت خانا نیست ولی تا جای متوجه شدم این ک دخترت وابسته تو هستش درسته خب از همین الان شروع کن منم مشکل شمارو دارم دارم کم کم بهش یاد میدم ک تا مدرسه مشکلم حالشه ب امید خدا

خب رکو راست بگو شوهرم بوده من توهمچین مواقعی میگم ازپدرش بپرسین ..متاسفم واقعااا شوهرمنم اینجوریه ولی من همش میگم پدرشه مقصرهمه اینا