سلام مامانا
می‌خوام یه درد دل بکنم
از روزی که بچم به دنیا اومد همه فکر و ذکر شد دخترم. کارم رو به خاطر دخترم گذاشتم کنار و به خاطر کار شوهرم که بیرون شهر بود شهر زندگیم هم عوض کردم و الان غربت نشین شدم. حالا هم به یه زن افسرده و زودرنج تبدیل شدم که هیچ چیزی خوشحالش نمیکنه. هم خودمو نابود کردم و هم دخترم داره مثل خودم افسرده میشه. تصمیم گرفتم برگردم به شهر خودم هر چند که از همسرم دور میشم و دیگه کمتر همدیگه رو میبینیم ولی باز می‌دونم تو شهر خودم چی به کجاست و همه جاهاش رو میشناسم و ممکنه روحیه‌م رو دوباره به دست بیارم. من به خاطر اینکه دخترم شبها بابا بالای سرش باشه حاضر شدم بیام تو شهر غریب ولی خودم دارم دیوونه میشم چون اینجا هم که هستیم خیلی امکاناتش کمه واسه همین گفتم به خاطر خودم و دخترم که شده باید دوری رو تحمل کنم ولی هر چی فکرشو میکنم میگم چرا زندگی من باید اینقدر دچار چالش باشه چرا نباید مثل دیگران زندگی کنم چرا باید یه موقعیت رو فدای یه موقعیت دیگه بکنم و هزارتا چرای دیگه و تنهایی و غم و اشک😔

من دقیقا موقعیت شمارو داشتم همسرم منتقل شدبه یک شهرکوچیک ومحروم من به خاطر دخترم گفتم پدرش باشه منم رفتم اون شهر واقعا عذاب کشیدم هیچ امکاناتی نبود پسرم که بزرگتر بود ازنظردرسی خیلی لطمه خورد چون اونجا تیزهوشان نداشت من چندسال باپسرم کارکرده بودم برای تیزهوشان انقدرازنظر آموزش ضعیف بودن نمی‌دونستن تیزهوشان چی هست پسرم به خاطر تنهایی ریزش موی سکه ای گرفت خودم که مثل آدم ندیده ها اصلا سکوت مطلق وقتیم میومدیم شهر خودمون اصلا نمی‌تونستم. بادیگران ارتباط بگیرم بعدازدوسال گفتم نمی‌کشم خودم برگشتم شوهرم رفت وامدمی‌کنه الان یکساله شهرخودمم تازه یکم روحیم بهتر شده وسواس شدید فکری و عملی گرفته بودم الان یک ماهیه عادی ترشدم پسرم خیلی خوب شده دخترمم می‌ره بیرون فقط روز اول باباش نیست بهونه میگیره اونم میبرمش خونه مامانم یابیرون کلا یادش می‌ره ولی واقعا عذاب کشیدم حتی فکرش حالموبدمیکنه

عزیزم بعضیاهم یه قسمت از زندگیشون اینه.
راستش من تو موقعیتت نیستم که بخام نظر بدم چون میدونم شرایطت خیییلی سخته.
ولی بهتر نیست پیش همسرت بمونی؟
والا زمونه خیلی بد شده مردا فرشته هم باشن نمیشه تنهاشون گذاشت.
اینطوری یه چیزت درست میشه از یه طرف دیگه خرابکاری میشه بنظرم.
خوب چرا با دخترت در نمیاین بیرون بگردین برین پارک خرید