خانما یه لحظه رفتم بیرون کار داشتم پسرمم بردم دم در کفش فروشی دادو بیداد و گریه کرد گفت کفش می‌خوام دارم براش گرفتم دوسه جفت داره جوابشو ندادم رفتم اونورتر آروم بشه یه پیرمردها اومد گفت خانم چرا گریه می‌کنه چی میخواد براش بخر گفتم کفش گفت برو بخر من پولشو میدم اینقدر اون لحظه احساس عذاب وجدان کردم داشتم خفه میشدم گفتم له خاطر پولش نیست که بالاش اومد بردش خودم تنها رفتم به کارم رسیدم از اون سر که اومدم براش دمپایی گرفتم نمی‌دونم کار خوبی کردم یا بد کلام نمی‌دونم چی خوبه چی درسته خودم موندم

نباید دیگه کلا بخری اصلا احساس عذاب وجدان هم نکن

من پسرم وقتی لج می‌کنه و گریه می‌کنه چیزی بخواد

و میدونم داره اصلا براش نمیخرم و میگم گریه و داد هم بزنی نمیخرم چون خودت داری

و روی حرفم میمونم درسته . مسئله پول نیست
ولی یاد میگیره با گریه و لج بازی و داد حرفشو عملی کنه
اول میگفتم جلو جمع زشته ولی الان ب جمع توضیح کوتاه میدم که یاد بگیره و همه درک می‌کنن

و تونستم تا حدودی پسرمو کنترل کنم
حتی برا رفتن سوپرمارکت عادت کرده بود چند قلم خوراکی ورداره
ولی برا اینکه یاد بگیره
بهش میگم حق داری دوتا برداری اگر دوتا شد سه تا بهش میگم نه ولی خودم میخرم اون قلم . سوم خرید میکنم قایم میکنم به روز که دلش خوراکی خواست بهش میدم هم تو دلش نمی‌مونه هم یاد میگیره ب حرفت احترام بزاره

چون هرچی بزرگ تر میشن لجباز تر میشن

اگر داشت نیاز نبود بخری

سلام عزیزم من شوینده ی نانودارم هرچی برای عیدخونه تکانی بخواین دارم