نزدیک سه ماه شده که هفته ای دوبار کوله بارم وبا دوبچه باید ببندم هی برم روستا خونه پدر شوهرم هی برم شهر خونه بابام که فاصلشون ۶۵کیلومتره ....چون اخر هفته ها بابام میره روستا منم مجبورم برم اگه به من بود اصلا نمیرفتم ....دیگه واقعا مخم غفل کرده به شوهرم گفتم بیا وسایلو جمع کن چون واقعا من دیگه نمیتونم کاش یکی دو تا وسیله بود همه وسایل داروهاشون لباساشون وسایل حموم وحتی رختخوابم باید ببرم چون خونه پدر شوهرم کک داره وتو رختخواباشونم هست تازه پای بچم خوب شد باز باید بریم که ککا امان نمیدن ....خستم خیلی خیلی ولی چاره ندارم دیگه از هیچی نمیترسم نه ج نگ نه غربت نه تنهایی نه جاده ....کاش از سردرگمی درمیومدیم یه خونه ای بهمون میدادن که میرفتیم💔💔💔💔

بنظرم برو خودت با بچه هات
بلیط بگیر
وقتیم رسیدی بگو میخواستم سوپرایزت کنم
یعنی چی این همه اذیت
شوهرت اصلا بفکر نیست

عزیزم معلوم نیست کی خونه سازمانی بدن که
یه خونه هر چند کوچیک اجاره میکردین میرفتید سر خونه زندگی خودتون
دخترت مگه نمیخواد بره مدرسه؟؟؟؟؟؟؟
چرا انقدر کوتاه میای جلو شوهرت
جمع کن برو نهایتا یک هفته تو مسافرخونه میمونی

چرا باید بری ؟ خب بمون خونه خودتون

گازوییل بریزن شایدبرن یاکمتربشن

ببخشیدشماپیجی تواینساهم دارید؟

جای مرغ گوسفندباشه دائم کک زندگی میکنه

همه روبریزن تواب جوش ککامیمیرن
موجودکثیفی ان

اهوازب اون گرمی کک هست؟