دوست دارم پسرمو مستقل تر بار بیارم ولی احساست مادرانم رو نمیتونم کنترل کنم دوست ندارم زیاد وابسته من سه ولی نمیتونم🤦🏻‍♀️🤦🏻‍♀️میترسم با این کارام ایندش خراب شه یا هنوز وقته داره و هنوز خیلی کوچیکه؟؟
دوست دارم مستقل غذا بخوره بهش اجازه میدم هر طور که دوست داره غذا بخوره ولی تهش میبینم فقط ریخت و پاش کرده و نهایتا شاید دو قاشق غذا خورده باشه مجبور میشم خودم غذاشو بدم..یه کاری میخاد انجام بده دور وایمیسته میگم بزار خودش انجام بده ولی میبینم ممکنه به خودش صدمه بزنم میرم جلو کمکش میکنم شاید خودش یکم اذیت شه صدمه ببینه ولی یاد میگیره ولی نمیتونم ببینم صدمه ببینه😐😐
یا مستقل خوابیدن شاید بتونم تو اتاقش تنها بخوابه ولی دلم راضی نمیشه کنارم نباشه حتی یه بارم امتحان نکردم که تنها بخابه☹

بنظرم برای تمام اینا زوده

وقت داری عزیزم اما سعی کن روی احساساتت کار کنی و مستقل بارش بیاری
البته اگه بچه اولته حق داری منم پسر اولم بشدت وابسته بودم تجربه نداشتم کم دل و جرات بودم خیلی بها دادم بهش .بقول معروف لای پنبه میگرفتمش بشدت وابسته بار اومد و توی مدرسه خیلی اذیت شد.
داداشش که بدنیا اومد من فاصله گرفتم ازش تا یکم بهتر شد...

کارهای ساده را بزار خودش انجام بده تا جایی که براش خطر نداره ،
بچه اول سخته آدم دلش نمی یاد هی کمکش میکنه ، ولی بعد وابستگی زیاد پیدا می کنه و خودت اسیر می شی
مشکلی که من الان دارم با بچه اولم

الان تامین حس ارامش و امنیت بچه توی این سن مهمترین چیزه
اینکه خودمونو در مورد کارها دخالت ندیدم صرفا ایجاد استقلال نمیکنه
رفتار درست تو هرزمینه و کاری باعث مستقل شدن فرزند میشه

من ب جز غذاخوردن شاهان با هیچ کارش کار ندارم هواسم بهش هست ولی دخالت نمیکنم مگه اینکه خودش کمک بخواد میدم جلو

چه کاریه بچه کنار مادرش بخوابه احساس امنیت مبکنه نگران نباش

نگران نباش وقت داری