خانماکیافاصله سنی بچه هاشون کمه من بارداریم بااینکه به خواسته خودمون بوده ولی وقتی به پسرم فکرمیکنم ناخودآگاه گریه ام میگیره ازاینکه دومی بدنیااومدنی اینونمیتونم کنارم بخوابونم یاکلانمیتونم وقتموباهاش بگذرونم عذاب وجدان میگیرم گریه ام میگیره نمیدونم چه حسیه وچجوری باهاش کناربیام

نه عزیزم اصلش اینه فاصلش کم باشه .باهم بزرگ میشن ..بچه داریشون یک تایمه و باهم تموم میشه و ازهمه مهمتر رفیق همبازی هم هستند..بچه خاله عمودایی عمه برا بچه داداش خواهرنمیشه.و اگه بدونی قبل ازاینکه شمافکراقدام باشی خدااذن کرده یعنی تاخدااذن نکنه و نخوادهرگز نمیشه..همه چی دست خداست .و خدابرات خواسته پس آروم باش.این حس طبیعیه و موقت و زودگزره.تجربه شده..تاپیک های فرزندآوری منو یک نگابنداز..شایدبرات مفیدباشه

من یازده ماه