۵ پاسخ

بهترین بچه ها بچه هایی میشن ک نه رو بلدن و کاملا تسلیم و حلقه به گوش پدر و مادر نیستن اعتماد به نفس و عزت نفس بالایی دارن و آینده ی خوبی در انتظارشونه پس اعتماد به نفسشونو سرکوب نکنید

عزیزم پسر منم دقیقا مثل پسر شماست و اصلا بعضی وقتها دوس داره اون کاری رو که دوس داره انجام بده و حرف شنوی نداره ،بنظرم حرف اون خانم اولی درست بوده چون واقعا هنوز کوچیکش و نمیشه خیلی تحت فشار بذاریمشون 😍

سلام ،منم نظرم این هست که باید با بچه جدی باشی چون اگر بگی بچه هست از همین الان یاد میگیره که به حرفهاتون توجه نکنه من یکیش دارم که میگم

تو سن لجبازی هستن
کسرا هم اصلا به حرف گوش نمیده
گااااهی که سر حوصله خودش باشه انجام میده

به نظر من قطعا حرف اولی درسته بچه تا هفت سالگی باید با بازی همه چی رو یاد بگیره و گوش کنه

سوال های مرتبط

مامان Delvin😍 مامان Delvin😍 ۳ سالگی
وقتی نوجوون و کودک پراز نیاز باشه پرخاشکر میشه حرف شنویش میاد پایین و شمارو عصبی میکنه حالا راهکارش چیه
کودک رو براش تایم کیفی بذارید و باهاش بازی کنید بازی درمان هر بیماری روحی رو درمان میکنه و یچیز که باید بدونید اینه که بدونید تایم کیفی رو چجور برگزار کنید که واقعا مفید باشه و چالش با بچه های بزرگتر ببینید وقتی بچه میبینه من واد با پدر یا مادر رابطه درستی ندارم یعنی نمیتونم صحبت کنیم باهم و با احترام باهم برخوردی نداریم اونم الکو برداری میکنه از ما و با خواهر یا بردارش همونجوری که بزرگتر باهم رفتار میکنن اونم برخورد میکنه و نهادینه میشه درونش
و ما شاکی میشیم که چرا شما بچه ها برد نیستین دوست داشتن و محبت بهم رو و حتی بازی باهم رو
وقتی دختر ۹ ساله من برخوزد با بچه ۳ساله من رو بلد نیست باید چیکار کنم اول اینکه من رابطم رو با دختر ۹ سالم پیش ببرم چیکار کنم نیازهاشو بشنوم بدون نصیحت بدون اینکه قضاوتش کنم فقط بشنوم و باهاش همدلی کنم و بهش بگم موافقی باهم دنبال راه حل بهتر برای مادر فرزندی خوب باشیم دختر نوجوان عقلو منطقش کامله مثل کودک نیست با باژی اموزش بعش بدی
پس شما نیازی داری رابطتت رو ترمیم کنی وقتی بچه بزرگ نیازهاش دیده شد و حرفاش شنیده شد دیگه پرخاشگر نیست بله حرف گوش کن و اروم خواهد شد پس در نتیحه اولین قدم حال خوب مادر
همکاری مادر و‌پدز
وقت گذاشتن برای بچه های بزرگتر و در اخر تایم کیفی گذاشتن برای بچه های کوچکتر
مامان باران و بهار مامان باران و بهار ۳ سالگی
احساس میکنم تو تربیت دخترم اشتباه کردم در صورتیکه فکر میکردم درست ترین کاره،،گاهی با قصه گاهی بازی گاهی توضیح مستقیم بهش گفتم نباید به آدما اعتماد کنه ،اگه کسی تو پارک بهس گفت بیا بریم باید جیغ بزنه و بزنتش و فرار کنه بیاد پیش ما ،از غریبه چیزی نگیره درو واسه هیچ کس جز مامان بابا باز نکنه،بهش گفتم گاهی ادم بدا لباس پلیس می‌پوشن و می‌خوان مارو گول بزنن نباید به حرفشون گوش کنیم و باهاشون بریم،اون روز هم دم فروشگاه که نیمکتش چند قدمی فاصله داشت با دخترم نشسته بودیم همسرم داخل فروشگاه بود گفت برم پیش بابا گفتم اگه بری من نمیتونم داخل فروشگاه رو ببینم بابا هم داره خرید می‌کنه حواسش نیست ممکنه کسی تو رو بدزده،بعد از اون هر آدمی از کنارش رد میشد بدو فرار می‌کرد حتی ازبچه یه ساله فرار میکرد و میترسید ،امروز بردیمش پارک از آدما و بچه ها فراری بود تا جاییکه گریه میکرد و بشدت میترسبد،خیلی اشتباه کردم و الان نمی‌دونم چه کنم ،خب اینا واقعیت های جامعه ست , نباید بهش یاد میدادم؟؟؟یا مثلاً هر کاری که تو خونه بخواد انجام بده اگه خطر داشته باشه براش توضیح میدم که ممکنه این اتفاق بیفته دیگه خودش تصمیم میگیره انجام بده یا. نه که بیشتر مواقع هم گوش می‌کنه ،یا مثلاً سنگ ریزه داره کلیه اش،خیلی جیشش رو نگه میداره گاهی هر چی میگم دستشویی نمیره می‌گم اگه نری سنگ کلیه آن بزرگتر میشه مامان،اونم می‌ره ،به نظرتون زیاده روی کردم؟شما چطور خطر ها رو واسه بچه اتون توضیح دادید؟
مامان Delvin😍 مامان Delvin😍 ۳ سالگی
سلام مجدد دوستان این پست راجع به رسیدگی به کودک و چالشهای کودک و فرزندان بزرگتر و همسر
ببینید دوستان یکی از چیزهایی که خیلی توصیه میشه توی فرزند پروری حال خوب شماست یعنی ی مادر باید اولویتش حال خوب خودش باشه اگر حال تو خوب باشه حال خونه و کودک هم خوبه بدون شک اینجا یکی از عوامل که در خوب بودن حال ما تاثیر داره کمک همسر و همدلی کزدن همسر هست
اگر کسی همسرش کمک نکنه و هفته ای ۲بار حداقل با همسرش صحبت نکنه یعنی زن نق بزنه سکایت کنه حرف بزنه همسر فقط سکوت کنه تایید کنه چون زن تخلیه روانی میشه
متاسفانه یعضی همسران نه کمک میکنن و نه اجازه میدن زن صحبت کنه و این بار سنگین فرزند داری با بار حرفاهای نزده ما خانم ها توی دلمون باعث میشه پرخاشگر بشیم عصبی بشیم از کوره در بریم و نتونیم مدیریت کنیم خودمون رو و با چالش برمیخوریم
چالش با بچه های بزرگتر هم همینه چون ما وقتی براشون نذاشتیم صحبت نکردیم نیازاشون رو نشنیذیم الان اون بچه ها پر از نیاز سرکوب شده عستن که با هیچکس عملا نمیخوان کنار بیان ادامش در پست بعدی
مامان Delvin😍 مامان Delvin😍 ۳ سالگی
سلام اومدم با پست پرخاشگری
اول تعریف پرخاشگری چیه
پرخاشکری یعنی عصبانیت یعنی احساس خشم که ممکنه با تعریق و سرخ شدن صورت او‌احساس گر گرفتگی داشته باشید و بدونید احساس عصبانیت و خشم کاملا طبیعی هست احساس خشم به بچه جرات و جسارت میده که از حق خودش دفاع کنه
مثلا وقتی بچه جدید دنیا میاد بچه اول حس خشم پیدا میکنه چرا جون اون میبینه که توجه شما تقسیم شده ولا بیشتر بع بچه کوچیک توجه میشه این خودش باعث‌ خشم میشه
خشم اکر کنترل و مدیریت نشه میشه مول خودزنی و فحش دادن و پرت کردن و زدن دیگران اینا نوعی از پرخاشکری هست و برای کنترل خشم چیکار کنیم
ما اول بایذ الکوی مناسب باشیم چون دیده ما نمیتونیم خشم خودمون رو کنترل کنیم بعد انتظار داریم بچه خشم نداشته یاشه
مثلا بچه اسباب بازی دوستش رو به زور میگیره به جای اینکه بریم حل مسله کنیم میریم دستش رو میگیریم یا تهدیدش میکنیم یا داد میزنیم که چرا اینکارو کردی و حرفایی که باعث تحقیر کودک بشه مثلا به چه حقی اینکارو کردی برو اوی اتاق یا اگر اینکار‌ یبار دیگه کنی نمیارمت اینحا که بازی کنی
باید با بچه همدلی کنیم که بفهمیم بچه چرا اینکارو کرده چرا اسباب باژی زو به زور اژش گرفته یا بچه رو زده باید همدلی کنیم با کودک تا خشمش سرکوب نشه
بچه ها تا ۷/۸ سالگی منطق ندارن باید با احساس و تیاز خودشون باهاشوت صحبت کنیم