کسی اینجا هست بخاطر بچه اش تو‌زندگی متاهلی مونده باشه فقط؟ میخام دادخاست بدم ولی نگران اینده بچه امم.میترسم حضانتشو بگیره

امروز یه پست دیدم
یه دختری که سه هفته پیش عروسی کرده بود میاد خونه پدرش میبینه مامان و بابا نیستن و خونه خاک گرفته زنگ میزنه بابا رد میکنه نگران میشه زنگ میزنه مامان و میگه نگران شدم کجایین بابا چرا رد کرد مامانش میگه نمیدونم خبر ندارم شاید کار داشته دختره میگه اصلا کجایین بازم مگیه از بابات که خبرندارم ولی من فلان جام دختره باز میپرسه تا مامانه میگه جدا شدیم چون فقط بخاطر شما بچه ها با هم بودیم و تحمل کردیم فردای عروسی تو جدا شدیم و دیگه خیالمون راحت شد که سر و سامون گرفتین و خوشبختین
درد جدایی از بچه سخته خیلی خیلی حواست بسه اول حضانت و تمام و کمال بگیر با یه وکیل درست حسابی مشورت کن هر چیزی و عنوان کن تو سند حضانت
ولی اگر نمیده بنظرم تحمل کن دوری و درد کمبودای بچه ادم و خفه میکنه

عزیزم غیر ازینکه باید به فکر حضانت بچت باشی درست فکرات بکن بعد از جدایی کجا پیش کی میخوای زندگی کنی درآمدت از کجا میاد

تا جایی که راه داره جدا نشو چون سختیای بعد جدایی به مراتب با توجه به اجتماع و فرهنگی که توش زندگی می کنیم بیشتره

بله من

عزیزم راضیش کن برید مشاوره

من.....سخته ولی تا کمی بزرگ بشه هستم پیشش

من نمیتونم درکت کنم چون تو شرایط تو نیستم ولی من اگه بودم نمیتوستم چون فکر می‌کنم خیلی سخته

بخاطر چی میخوای جدا شی

اگر مبتونی کرصبر کن ب خاطر بچت . تا ۷ سالگی حضانت فرزند ب عهده خودت بعداز اون اگر پدرش بهوادش ک ۱۰۰ درصد میتونه بگیره چون یر پرستش پدرشه ن شما

بابام میگفت بچه درست فکر نکردی میگفتم خودم مثل گوه پشتشم نمیزارم اب تودلش تکون بخوره
خرجشو میدم اما بچم تا تو خونه اینه هرکاریم کنه توچشمه مریض بشه دسشویی بره بخوره بخوابه و....

کاش من هیچوقت جدا نمیشدم بخاطر پسرمم شده بود میموندم الان ازدواج دومم بچم همش حرف میشنوه همش اضافست همش .....

تا ۷ سالگی حضانتش با خودته بعد از اونم انقدر ب تو عادت میکنه که نمیخاد بره پیش باباش

بچه تا 7سالگی با مادره