مامانا سلام روزتون بخیر
یه سوال شما کی به زندگی عادیتون برگشتید من واقعا تنهایی رو نمیتونم تحمل کنم احساس میکنم خیلی با بچه م بازی نمیکنم چون واقعا حسش رو ندارم بدنم یعنی کشش نداره بی انگیزه ام همش منتظرم بزرگ بشه با اینکه تمام وقت برای آرادم ولی احساس میکنم براش کم میذارم

واقعاااا خیلی سخته بچه داری😭منم همین حس رو دارم دقیقااااا😔

منم همه این حسارو ضربدر هزارش دارم

ی وقتایی دوس دارم بشینم ساعت ها گریع کنم
دوس دارم بزارم برم خودمو گموگور کنم
دوس دارم ی کنترلی چیزی داشتم میزدم چند سال جلوتر میرفتم

خیلی واقعن مادر بودن سخته

من ک ۷ ساله تو غربتم
سخته

واااای بخدا منم همش منتظرم شب بشع بخوابه بعضی وقتا🥲🥲🥲از روتین زندگیم متنفرم پاشو شیشع بشور، صبحونه دذست کن ، ناهار دذست کن ، با بچه بازی کن ، بخوابونش ، بغلش کن شب شد بخواب

از زمان زایمان تا‌ الان خونه مامانم هستم‌ولی
با این حال‌ حس میکنم براش وقت نمیذارم زیاد اینا همه طبیعیه ولی فک میکنم ۱سال اول اینجوره بعدش درست میشه

من که از همه تون نابودترم😭😭

آره منم اینجوری هستم زندگی عادی که رفته و بدجور سخته من نمی‌دونم به کدومش برسم

منم دلم میخواد زودتر بتونیم باهم تعامل کنیم🥲
باورت نمیشه دیشب بابام اومد پسرو برد بیرون، ۱۰ دقیقه بعد ایفونو زدن همسرم بود. با اینکه همیشه منتظرشم دلم میخواست نیم ساعت واسه خودم باشم و ذهنم قبول نمیکرد برم درو باز کنم🥲

عزیزم منم همین جوری هستم فقط صبح شب شب صبح میکنم
حالم بهم میخوره از روزا

وای مامان آراد من بعضی وقتا فقط ساعت نگاه میکنم که غروب شه شوهرم بیاد و این بچه ساعت خوابش برسه
اصلا نمیفهمم چیکار میکنم 🤦‍♀️🤦‍♀️🤦‍♀️
ای خدا