یه ذره غر بزنم اینجا حقیقأ خسته ام کرده پسرم خیلی گریه میکنه بی خودی خوابش میاد نمیخوابه درست لذا نمیخوره یه رره نمیشینه همش در حال دویدنه منم باید دنبالش باشم خونه ترکیده همه جا کثیف تنها کاری که از دستم برمیاد روزانه غذا درست کردن واسه خودمونو پسرمه اصلأ نمیذاره هسچ کاری کنم همش میگه باید کناز من بلشی شوهرم که فکر میکنه من همش در حال استراحت تو خونه ام نمیدونه فقط تایمی که اون میاد خونه از شدت خستگی فقط اون موقعه میتونم دو دیقه بشینم یا دراز بکشم فکر میکنه من همش تو عشق و حالم و اون بیرون خونه داره سخت کار میکنه نمی دونه اگه منم شغل خودمو ادامه میدادم قطعا موفق میشدم و کلی پول تو حسابم داشتم

همه ی اینا به اضافه ی اینکه هرکسی ی چیزی میگه و ب ادم استرس هم وارد میشه ،چرا کم حرف میزنه ،چرا تلویزیون روشن میکنی ،چرا زیاد حرف نمیزنه و ….

به قول شما مردا فک میکنن ما تو خونه کارنمیکنیم فقط بخوروبخواب کارمونه دیگه نمیگن بابا یه بارشما بیایید جای ما بچه رو نگهدارید مابریم بیرون ببینید بچه داری وخونه داری چقدرسخته چقدرمردا نامردن حالا منتم سرادم میزارن که ما صبح تا شب میریم کارمیکنیم شما توخونه هیچکاری نکردید و فقط میخورید چقدرازاین حرفشون بدم میاد

لامصب دلم میخواد یه دل سیر گریه کنما اما نمیدونم چرا گریم نمیگیره آدم دس تنها واقعا کم میاره

بدون تنها نیستی

همه بجه ها همینن پسر من داره دو ساله میشه و همینه