امشب آخرین شبی هست که خونه مادرشوهرم و اینا هستم. ی حس عجیبی دارم از فردا صبح قراره دیگه خونه خودمون باشیم. هم میترسم هم خوشحالم. چقدر این ۲۰ روز زود گذشت( البته نمیخواستم ۲۰ روز بمونم ولی خب مریض شدم و مجبور شدم بیشتر اینجا باشم تا ازم مراقبت کنند.)
اینکه قراره از فردا صفر تا صد مسئولیت حنانه جان با خودم باشه یکم میترسم اما خب من از اول سعی کردم قوی باشم مابقی شو هم میسپارم به خدا...🥺🤧
بماند به یادگار از ۲۱ ام آذر ماه ۲۰ روزگی دخترم.💖

منکه ۴۰ روزم تاحالا تنها نشدم اصلا نمیتونم تصور کنم تنها بشم قراره چیکار کنم، فعلا خونه بابام اینام، بعدم یه مدت میرم خونه مادرشوهرم اینا تا ببینم بعدش چی میشه😅

منم حدود بیست روزگی تنها شدم. دیگه هم کلافه بودم از خونه ی خواهرم بودن‌ . کلا هم تنهایی و خونه ی خودمون خیلی راحت ترم‌ از همه لحاظ. دوست دارم کسی باشهدهر از چندی بیاد خونه خودم کمک بده یا بچه رو نگه داره برم جایی ولی متاسفانه همچین کسی رو ندارم . و از اینکه خونه ی کسی هم بمونم خوشم نمیاد ، آرامشم بهم میریزه.
تو هم بری به تنظیمات زندگی خودت برات بهتره و حتما هم از پسش برمیای.

به این زودی پاک نمیشی 35تا40روزکامل خون ریزی داری

وزنش رومرتب چک کن

من 35روزگی پاک شدم 43روزگی عادت ماهانه شدم بچم شیر خشکی بود

اولین عروسی که از خونه مادر شوهرش بودن راضیه😅

آخی عزیزم
تنهاییم شاید سخت باشه اولش اما بنظرم شیرین تره

همین جوری منم بودم کم کم خوب میشی تاوقتی خون ریزی تموم شه من تا40,روزگی بچم دل دردمیشدوگریه میکرد کم کم خوب شد خودمم ،پاک که شدم خوب شدم هرمونات بهم ریخته هست پاک شی خوب میشی

تو وقتی شدی مادر یعنی اینکه خیلی قوی هستی
تو از پس همه چی برمیاری مادر

ازچه نظرخوابت بهم ریخته

منم مامانم چندوقت پیشم بودرفت الان خودم عادت کردم وقتی خوابه کارای خونه میکنم وقتی بیداره باهاش سرگرم میشه چاره چیه بایدبزرگش کنیم خودمون