همه بچه هاشون وابستشون میشن واسه خوابیدن
ولی من خودم وابسته شدم تا کنارش نباشم خواب با کیفیتی ندارم
اصلا خیلی دلگیر و کلافه میشم همش فکر پیشش میره
از اون طرف شوهرمم میگه باید کنار من بخوابی

من از ۱۹ ماهگی جدا کردم
سختم بود اضطراب داشتم گاهی دلم میگرفت
وشب ها اگر بیدار میشد باید پا میشدم می اومدم تو اتاقش
ولی الان عادت کردم و پسرمم راحت میخوابه و کامل مستقل شده

من خوابوندم اتاق خودش ولی سخته برام فکرم پیششع تازه پتورو هم میزنه کنار ولی همسرم میگع باید جدا بخوابع

ما سه تایی رو زمین میخوابیم دخترم وسطمون بعد که خوابید من میرم اونور سمت همسرم ولی تا صبح که همسرم پاشه بره سرکار خواب راحت ندارم همینکه میره میرم جفت دخترم میخوابم باهم راحت نمیدونم منم چرا وابستشم باید کنارش باشم تا خیالم راحت باشه

منم فكرشو نميتونم بكنم كه تو اتاق ديگه بخوابونمش ولي سع تايي تو يه اتاق ميخوابيم منوهمسرم رو تخت دختري رو زمين