آیا شيردهي بعد از پروتز سينه امکان پذیر است؟

شیردهی بعد از پروتز سینه امکانپذیر است؛ در واقع اکثر زنانی که پروتز سینه دارند هنوز هم می‌توانند شیر بدهند، اما نکاتی وجود دارد که باید به آنها توجه شود. اگر پروتز سینه انجام داده‌اید و باردار هستید و شک دارید که بافت غده‌ای کافی دارید یا خیر باید به علائم توجه کنید. یکی از علائم این است که سینه‌های شما در دوران بارداری تغییر نکرده باشند. زنانی که پروتز سینه انجام داده‌اند، باید مراقب عفونت سینه به نام ورم پستان باشند، زیرا عفونت می‌تواند خطر انقباض کپسولی را افزایش دهد. این اتفاق زمانی رخ می‌دهد که بافت اسکار اطراف ایمپلنت سفت شود که می‌تواند بسیار دردناک باشد و در موارد شدید می‌تواند منجر به برداشتن ایمپلنت شود.

آيا بعد از پروتز سينه می‌توان شير داد؟

اگر جراحی بزرگ کردن سینه یا همان پروتز سینه انجام داده اید، ممکن است بپرسید که آیا این عمل بر توانایی شما در شیر دادن به نوزادتان تاثیر می‌گذارد یا خیر. خبر خوب این است که بیشتر زنان هنوز هم می‌توانند به خوبی شیر بدهند، زیرا جراحی معمولا مجاری یا نواحی سینه را درگیر تولید شیر نمی‌کند و بعید است سیلیکون موجود در پروتزهای سینه امروزی به شیر نفوذ کند.

اما تاثیر بزرگ کردن سینه بر روی شیردهی به محل ایجاد برش در سینه و نوع جراحی بستگی دارد. در یک جراحی معمولی بزرگ کردن سینه، بریدگی در چین زیر پستان ایجاد می‌شود و ایمپلنت در پشت عضله‌ای که زیر بافت سینه قرار دارد، قرار می‌گیرد. در واقع ایمپلنت از سینه دور است، بنابراین همه مجاری که در ابتدا آنجا بودند، هنوز دست نخورده هستند و همچنان به نوک پستان اتصال دارند.

اگرچه این رایج‌ترین روش بزرگ کردن سینه است، اما مواقعی وجود دارد که به دلایل زیبایی و برای اینکه جای زخم کمتر دیده شود، برش در زیر بغل یا اطراف آرئول انجام می‌شود. یک برش در اطراف آرئول ممکن است بر حس نوک پستان تأثیر بگذارد و با سیگنال‌های مورد نیاز برای رفلکس بی‌حالی تداخل داشته باشد که می‌تواند بر شیردهی تاثیر بگذارد. ممکن است برخی از مجاری نیز قطع شوند. تا زمانی که سعی نکنید به نوزاد شیر بدهید، نمی‌توانید به خوبی تشخیص دهید که این تاثیر دقیقا چه قدر است. 

در برخی از جراحی‌ها، ایمپلنت روی عضله سینه‌ قرار می‌گیرد که در موارد نادر ممکن است با مجاری شیر تداخل ایجاد کند. اگر در مورد نوع روشی که انجام داده‌اید، اطلاعی ندارید، برای جزئیات بیشتر با جراح پلاستیک خود تماس بگیرید.

همچنین دلیل انجام جراحی نیز می‌تواند در امکان یا عدم امکان شیردهی بعد از پروتز سینه تاثرگذار باشد. اگر سینه‌های تقریباً متقارن و منظمی داشتید و فقط می‌خواستید کمی نمای سینه خود را زیبا کنید، احتمالا در شیردهی با مشکل مواجه نخواهید شد؛ اما اگر قبل از عمل پروتز سینه، سینه‌های بسیار صاف یا لوله‌ای شکل داشتید، ممکن است بدون در نظر گرفتن جراحی، در معرض خطر کمبود شیر قرار داشته باشید. باید بدانید که برخی از سینه‌ها در دوران بلوغ به درستی رشد نمی‌کنند و بنابراین حاوی بافت غده ای کافی برای تولید شیر مادر نیستند.

محدودیت‌های شیردهی بعد از عمل جراحی بزرگ کردن سینه

امکان شیر دادن با ایمپلنت وجود دارد، اما کاشت سینه ممکن است بر ظرفیت مادر برای تولید شیر کامل تأثیر بگذارد. تمام زنانی که جراحی پروتز انجام داده‌اند با احتمال به خطر افتادن حداکثر حجم شیر نه تنها از محل برش بلکه به دلیل اختلالات عصبی و فشار ناشی از ایمپلنت بر روی ساختار سینه مواجه هستند. اینکه یک مادر شیر کامل یا جزئی داشته باشد بستگی به این دارد که نوع جراحی درگیر و میزان آسیب به اعصاب یا بافت پستان چه قدر است؛ آیا جای زخم در مجاری شیر وجود دارد و چه مقدار بافت شیری غده‌ای قبل و بعد از عمل وجود دارد.

ایمپلنت سینه چه تاثیری بر شیردهی دارد؟

ایمپلنت‌های سینه می‌توانند شیر مادر را کاهش دهند؛ میزان آسیب به موارد زیر بستگی دارد:

• محل برش

موقعیت برش و روش جراحی مورد استفاده برای قرار دادن ایمپلنت بر میزان آسیب وارده به اعصاب، غدد شیر، مجاری یا جریان خون در سینه تا‌ثیر می‌گذارد. به عنوان مثال، برش در اطراف لبه هاله (پوست تیره تر اطراف نوک پستان) به احتمال زیاد به عصبی که برای حساسیت نوک پستان و رفلکس آزاد شدن شیر مادر حیاتی است، آسیب می‌رساند.

• عصب‌ها

چهارمین عصب بین دنده‌ای، عصب اصلی است که در نوک پستان و آرئول حس می‌شود. تحریک این عصب همچنین باعث آزاد شدن هورمون‌های شیردهی اکسی توسین (برای ترشح شیر) و پرولاکتین (برای تولید شیر) از مغز می‌شود. هر گونه آسیب به این عصب حیاتی می‌تواند بر رفلکس مورد نیاز برای ساخت و رهاسازی شیر مادر تاثیر بگذارد و منجر به کمبود شیر مادر شود.

• غدد و مجاری شیر

شیر مادر در داخل سینه توسط بافت شیر ساز (غده ای) ساخته می‌شود. مجاری ظریف (لوله‌ها) شیر مادر را به نوک پستان می‌برند. هر چیزی که مجاری یا بافت غدد را قطع کند یا به آن آسیب برساند، می‌تواند مسیر خروج شیر از طریق نوک پستان یا ظرفیت سینه برای تولید شیر کامل را مختل کند. احتمال بیشتری وجود دارد که بافت‌های آسیب‌دیده در جایی که سینه در حال بازسازی (لیفت سینه) است، ایجاد شود.

هرگونه آسیب جدی در مجاری خون در سینه یا نوک سینه می‌تواند منجر به نکروز بافت موضعی (مرگ بافت) شود.

تکنیک‌های جراحی سینه

تعدادی از تکنیک‌های جراحی مختلف برای کاشت ایمپلنت سینه وجود دارد. پنج محل برش معمولا در زیر پستان، در زیر بغل، اطراف نوک پستان، از طریق دکمه شکم و از طریق شکم است. برش‌های زیر سینه یا زیر بغل تاثیر کمتری بر تولید شیر دارند. در زیر هر یک از تکنیک‌ها به اختصار توضیح داده شده است:

• تکنیک زیر پستان

در حال حاضر محبوب‌ترین روش برای بزرگ کردن سینه تکنیک زیر پستان است. در این تکنیک برشی زیر سینه ایجاد می‌شود و ایمپلنت زیر بافت یا ماهیچه سینه قرار می‌گیرد. هنگامی که برش در چین یا چین زیر پستانی (جایی که سینه به دیواره قفسه سینه می‌رسد) ایجاد می‌شود، جای زخم ممکن است قابل مشاهده نباشد. این روش بافت غده و اعصاب را دست نخورده باقی می‌گذارد، بنابراین تاثیر کمتری بر تولید شیر دارد.

• تکنیک زیر بغل

تکنیک زیر بغل یا تکنیک ترانس آگزیلاری شامل قرار دادن ایمپلنت در زیر عضله از طریق یک برش زیر بازو در نزدیکی چاله بازو است. در این تکنیک اسکار به طور کلی نامرئی است و همانطور که در بالا ذکر شد، این تکنیک بافت غده و اعصاب را دست نخورده باقی می‌گذارد.

• تکنیک اطراف نوک پستان

تکنیک اطراف نوک پستان یا تکنیک برش پری آرئول شامل بریدن اطراف نوک پستان و آرئول به اندازه کافی و عمیق برای وارد کردن بسته ایمپلنت است. برش در اطراف ناحیه آرئولار، جای زخم را به حداقل می‌رساند، اما این برش‌ها با کاهش تحریک نوک پستان و مشکلات شیردهی همراه است. یک مطالعه نشان داده است که زنان با این نوع روش تقریبا پنج برابر بیشتر در معرض مشکلات شیردهی به دلیل آسیب به مجاری، بافت غدد و اعصاب هستند.

• تکنیک دکمه شکم

تکنیک دکمه شکم یا تکنیک ترانس ناف یا دور ناف شامل قرار دادن ایمپلنت از طریق یک برش در دکمه شکم و قرار دادن آن در سینه بالای عضله است. این تکنیک به ندرت استفاده می‌شود. قرار دادن ایمپلنت ممکن است باعث آسیب به بافت سینه در مسیر شود، به رغم اینکه هیچ برشی روی بافت پستان و اعصاب وجود ندارد.

• تکنیک شکم

جاگذاری از طریق شکم ممکن است برای ایمپلنت‌های کوچکتر یا برای بیمارانی که همزمان با ایمپلنت سینه به ابدومينوپلاستی یا جراحی زیبایی شکم نیاز دارند، استفاده شود.

تاثیر موقعیت و اندازه ایمپلنت در شیردهی

علاوه بر تکنیک جراحی سینه، اندازه و موقعیت ایمپلنت می‌تواند بر فشار داخل سینه تاثیر بگذارد. سینه از بافت غده‌ای (شیرساز) در بالای لایه‌ای از ماهیچه تشکیل شده است. اگر بسته ایمپلنت بین بافت غدد و لایه عضلانی قرار بگیرد، ممکن است فشار بیشتری بر مجاری و غدد وارد کند که می‌تواند در جریان شیر اختلال ایجاد کند و تولید شیر را کاهش دهد؛ اما زمانی که ایمپلنت در زیر لایه ماهیچه‌ای قرار می‌گیرد، ممکن است تاثیر کمتری بر تولید شیر داشته باشد. 

• ایمپلنت های بزرگتر

یک مطالعه نشان داده است که ایمپلنت‌های بزرگتر با حساسیت کمتر نوک سینه پس از جراحی همراه است. هر چه ایمپلنت بزرگتر باشد، فشار بیشتری بر بافت شیر وارد می‌شود. به خصوص سینه‌های بزرگ گاهی اوقات می‌توانند چالش‌های خاص خود را برای یافتن موقعیت‌های راحت برای شیردهی به همراه داشته باشند.

• بافت اسکار و گرفتگی

بافت اسکار در نتیجه جراحی ممکن است باعث سفت شدن سینه، انحراف و درد شود و می‌تواند به مجاری شیر گسترش یابد و بر روی عرضه شیر تاثیر بگذارد.

• تغییر در حساسیت

پس از جراحی کاشت سینه، برخی از مادران متوجه می‌شوند که سینه‌های آنها حتی به لمس طبیعی بسیار دردناک و فوق‌العاده حساس است؛ همین حساسیت دردناک شیردهی را بسیار دشوار می‌کند. مادرانی که جراحی سینه و نوک سینه انجام داده‌اند، بیشتر مستعد ابتلا به وازواسپاسم نوک سینه (احساس دردناک و سوزش در نوک سینه) هستند. برخی از مادران ممکن است به دلیل آسیب اعصاب، احساس از دست دادن حس یا بی حسی در نوک سینه داشته باشند که می‌تواند رفلکس مورد نیاز برای تولید شیر را تحت تاثیر قرار دهد و تشخیص اینکه چه زمانی کودک به سینه چفت شده است و احساس راحتی دارد، دشوار کند. اگر حساسیت به نوک پستان از بین رفته باشد، باز هم ممکن است بتوان از محرک‌های دیگر برای شروع رفلکس ترشح شیر از پستان استفاده کرد.

• بافت سینه عملکردی

در مواردی که جراحی زیبایی یا ترمیمی برای بزرگ کردن سینه به دلیل رشد غیرطبیعی سینه باشد، ممکن است فقدان زمینه‌ای بافت عملکردی سینه وجود داشته باشد. در چنین شرایطی، مشکلات شیردهی می‌تواند به جای جراحی کاشت سینه مستقیما به این امر مربوط باشد؛ اما احتمالا مشکلات با ایمپلنت‌ها تشدید می‌شود. 

عوارض پروتز سينه

ایمپلنت‌های سینه مادام‌العمر نیستند و اغلب به روش‌های اصلاحی نیاز دارند. عوارض و جراحی بعدی برای ترمیم یا تجدید نظر ممکن است باعث آسیب بیشتر به بافت پستان شود که می‌تواند بر موفقیت شیردهی تاثیر بگذارد. عوارض می‌تواند شامل درد طولانی مدت، سفت شدن سینه در اطراف ایمپلنت (انقباض کپسولی)، برداشتن بافت اسکار با جراحی، تغییر نوع، محل یا اندازه ایمپلنت، تکرار عمل بالا بردن سینه، فشار داخل سینه و عفونت باشد.

تولید شیر تصادفی

گاهی اوقات مادری که پروتز سینه دارد ممکن است تولید شیر غیرمرتبط با شیردهی (گالاکتوره) یا کیست پر از شیر (گالاکتوسل) داشته باشد. این اتفاق معمولا به احتقان بعد از عمل در اطراف ایمپلنت مرتبط است که اغلب نیاز به برداشتن ایمپلنت دارد. تولید خود به خود شیر، کیست‌های شیری و گرفتگی شدید می‌تواند به دنبال جراحی سینه بدون بارداری باشد و گاهی اوقات با هورمون‌های ضد بارداری همراه است.

آیا غدد، مجاری و اعصاب آسیب دیده بهبود می‌یابند؟

بله؛ امکان اتصال مجدد برخی غدد و مجاری پس از جراحی (کانالیزاسیون مجدد) وجود دارد و برخی از اعصاب آسیب دیده ممکن است به مرور زمان خود را ترمیم کنند (عصب مجدد). اینکه یک مادر چقدر در سینه‌ها و نوک سینه‌های خود حس دارد، نشان می‌دهد که آیا اعصاب سالم هستند یا خیر.  بافت غدد نیز تحت تاثیر هورمون‌های بارداری و شیردهی به رشد خود ادامه می‌دهد و نواحی از پستان که به طور طبیعی کار می‌کنند ممکن است به جبران نواحی آسیب‌دیده کمک کنند. در حالی که ممکن است مادر پس از جراحی ایمپلنت فقط مقدار کمی شیر برای اولین نوزاد خود تولید کند، نوزادان بعدی این شانس را دارند که شیر بیشتری داشته باشند. اگر پنج سال از عمل جراحی گذشته باشد، معمولا عرضه شیر یا همان شیرآوری بهتر است.

مسائل ایمنی شیردهی با ایمپلنت 

بد نیست بدانید که ایمپلنت از چه چیزی ساخته شده است؟

اکثر پروتزهای سینه شامل یک پوسته سیلیکونی پر از ژل سیلیکون هستند؛ برخی از آنها با نمک پر شده‌اند. سیلیکون یک ماده مصنوعی است و به طور کلی دارای سمیت کمی است و کاربردهای مختلفی در صنعت، پزشکی، ظروف آشپزخانه، سرپستانک بطری، اسباب بازی و... دارد. با این حال، در سینه انسان، سیلیکون با بسیاری از مشکلات سلامتی مرتبط است.

حال سوال این است که آیا شیردهی با ایمپلنت بی خطر است؟

اساسا ایمنی شیردهی با ایمپلنت نامشخص است؛ اطلاعات متناقضی وجود دارند که نشان می‌دهند شیردهی با ایمپلنت‌ها به نوزاد آسیب نمی‌زد. مرکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌ها در ایالات متحده بیان می‌کند که شواهد کافی وجود ندارد که بگوییم ایمپلنت‌های سینه می‌توانند به نوزادی که با شیر مادر تغذیه می‌شود، آسیب برساند. این در حالی است که یک گروه حمایتی مطالعاتی را جمع آوری کرده است که نشان می‌دهد کودکانی که از مادران با سینه ایمپلنت شده شیر می‌خورند، در معرض آسیب‌های احتمالی هستند. مطالعاتی که وجود دارند نشان می‌دهند که سیلیکون بی اثر است و از نظر شیمیایی غیرفعال است و بعید است که توسط نوزادی که با شیر مادر تغذیه می‌شود، در دستگاه گوارش جذب شود، اگرچه این هشدار نیز وجود دارد که ممکن است مطالعات به خوبی انجام نشده باشند و مطالعات طولانی‌مدت بیشتری مورد نیاز باشد.

نتیجه‌گیری

ایمپلنت‌های سینه این پتانسیل را دارند که مجاری شیر را فشرده کنند و بر جریان شیر تاثیر بگذارند که می‌تواند باعث کاهش عرضه شیر شود. روش جراحی مورد استفاده در طول عمل و اینکه چه مقدار بافت غده عملکردی قبل از جراحی وجود داشته است هم در امکان یا عدم امکان شیردهی با پروتز سینه تاثیر دارد. با در نظر گرفتن این مشکلات احتمالی، مادری که با ایمپلنت شیر می‌دهد باید مراقبت بیشتری داشته باشد. مشخص نیست که آیا سیلیکون از بسته ایمپلنت سینه می‌تواند وارد شیر مادر شود یا خیر. در حال حاضر هیچ شواهد روشنی مبنی بر اینکه تغذیه با شیر مادر با ایمپلنت یا شیردهی بعد از عمل جراحی سینه می‌تواند به طور مستقیم به نوزاد آسیب برساند، وجود ندارد؛ فقط این موضوع مشخص است که ایمپلنت می‌تواند باعث کاهش شیر شود و شاید نیاز به تغذیه تکمیلی با شیر خشک باشید، اما مطالعات طولانی مدت بیشتری مورد نیاز است تا سایر آسیب‌های احتمالی شناسایی شود.

کلام آخر

اگر موضوعاتی نظیر امکان یا عدم امکان شيردهی بعد از ليفت سينه، پروتز سينه و بارداری یا تاثیر ایمپلنت سینه در شیردهی ذهن شما را درگیر کرده است، باید بدانید که همه چیز بستگی به شدت و وسعت جراحی شما دارد. با توجه به اینکه هزینه عمل پروتز سينه کم نیست، بهتر است این کار را زمانی انجام دهید که دیگر قرار نیز شیردهی داشته باشید. برای اطلاع دقیق از هزینه پروتز سينه از پزشک خود سوال کنید. پس به طور کلی شيردهي بعد از پروتز سينه امکان پذیر است، اما به شرطی و شروطی...