بچه ها جاریم تو زندگیش مشکل داره که شاید ۵۰ درصد مقصر خودش باشه نمیدونم ولی بچه اش یه سال از بچه ی من بزرگتره و خیلی عصبی هست و پرخاشگر من با مادرشوهرم یه جا زندگی می‌کنیم و اون هفته ای یکی دو بار میاد اینجا و دوست داره با بچه ام بازی کنه لچه ی منم اونو دوست داره ولی اون نهایتا ده دقیقه با ش بازی کنه باقیش دیگه فقط اذیت میکنه و همش میگه من باهات قهرم و باهات بازی نمیکنم و دست به این نزن و اشک بچمو درمیاره اهل دویدن و بازی نیست کلا فقط میخاد بشینه یه گوشه و غر غر کنه بعدم شاید تا ۷ ساعت یا بیشتر کسی نیاد دنبالش اگه بیان بازم می‌مونن من از زندگیم میمونم چون بچم نمیاد تا وقتی اون اونجاست اگه بخوایم بیاییم شروع میکنه به گریه و زدن توسری و داد زدن و ‌کشیدن موهاش یا که دنبالمون میاد و دیگه نمیره یا دخترم هی میخاد بره اون طرف به هوای اون بارها به مادرشوهرم گفتم وقتی میاد نیا دم خونه ی ما یا به دختر من اطلاع نده ولی بازم تا میاد میادتش دم خونمون نمیدونم چیکار کنم واقعا

عزیزم میدونی هرکه باید از یه جای زندگی درد بکشه نمیتونی خونه تو جدا کنی

بچه منم دقیقا مثل بچه جاری شماست

تا اومد بچه تو بردار برو خونه مادرت یا ببرش. پارک یا مغازه بعد ببرش خونه

جواب نده در زد بگو‌خمام بودم یا بیرون یابیریندخانه خواهر برادر. مامان

اون روزایی که میاد با بچت برو خونه مامانت یا پارکی جایی

باید جدی باشی حتی با بچه خودت منم از اول بهش رو ندادم اگه نزارم نمیره بیرون اجازه بهش بدم میره بگم هم میاد شوهرم هم یک خلاق بدی داره همه میدونن برای همین خیلی نمیان البته میان اینکه بخوان بچه هاشون رو بفرستن یا زیاد اینجا بمونن نمیزارن نهایتن دوساعت اینجا باشن بعد میرن

کاش بشه روزی که میان بری بیرون