امروز رفته بودم خونم فامیلمون اونم سه چهار تا بچه داره یکی دوتاشون خیلی بی ادبن خیلی دادو بیداد میکردن نمیدونم چرا میرم اینجا پسرم میچسبیه به من هر کی هم میومد پیشش میزد زیر گریه همشونم چسبیده بودن به این اینم بدش میومد هی گریه میکرد بعد دختر بزرگشون که ۱۶ سالش هی تکیه مینداخت که چرا پسرت عینه دختراست اصلا عینه پسرا نیست از اون دفع تا الان مثل دخترا ناز میشه هی هم تکرار میکرد نگاش کنین رو این حساب واه نکن منم با اینکه خیلی واسه مادرش احترام قائلم نتونستم تحمل کنم یه تیکه های بهش چسبوندم که انگار هم خودش ناراحت شد همم مامانش ولی خوبیش این بود دهنش تا آخر بست اصلا با هیچی حرف نزد حالا من ناراحت مامانشم از حرفام پشیمون نیستم ولی یکم از مامانش شرمنده شدم حالا شما بیاین بگین من کار اشتباهی کردم واینکه بچه های شما هم آنقدر مثل پسرم از همه چی میترسن و جرات ندارن ازتون دور بشن

این رفتار اقتضای سن بچه هاست پسر منم از نه ماهگی تا سیزده ماهگی هر کی بهش نگاه میکرد و باهاش حرف میزد گریه میکرد الان یکماهی هست دیگه گریه نمیکنه . به بعضیا محل نمیده و به بعضیا میخنده و خوشروعه.
چسبیدن به مادر هم طبیعیه چون تنها آشنای قابل اعتمادش پدر و مادرن و ت بغل اونا احساس امنیت میکنه.
پس نگران نباش.

عزیزم خب جایی که اذیت میشه بچه نرین

دختر من دوسالشه هنوز با بچها ارتباط نمیگیره
دوستم اوتروز میگف چرا بچت اینجوریه گفتم بهتر از بچهای توعه از دیوار راست میرن بالا