و دیگه اینکه میگفتن روشهای بی دردی خودش عوارض داره، مثلا اپیدورال کمردرد میاره و نمیدونم باعث میشه فرایند زایمان کندتر پیش بره و از این حرفا. منم تحت تاثیر قرار گرفتم و گفتم نه نمیخوام و میخوام دردشو تجربه کنم، راستش یه مقدار کنجکاویم بود میخواستم بدونم درد زایمان که میگن چجوریه من میتونم از پسش بربیام یا نه... گفتم نه این درد درد رشده و درد نقصان نیست میرم تو دل ماجرا و اما نتیجه...
از صبح اون روز دل دردای شبیه پریودی داشتم تا شب. شب انقباضاتم شروع شد و چون بهم گفته بودن تا میتونی دیرتر بیا بیمارستان، با تکنیکای تنفس ردشون کردم، دوش گرفتم و دیگه وقتی فاصله ی انقباضات کم شد نصف شب رفتم بیمارستان... پنج سنت باز شده بود و افاسمان هفتاد درصد بود. یعنی عملا فاز اول زایمانو تو خونه گذروندم و خب خیلی سخت نبود...
اما از وقتی رسیدم بیمارستان همه چیز یه جور دیگه شد... ماماهمراه حاضر نشد بیاد چون نصف شب بود و میخواست استراحت کنه! و من تو اتاق زایمان با اینکه بیمارستان خصوصی بود، تنها موندم. چیزی که همیشه تزش نفرت داشتم! گفته بودن اجازه میدن همسرت یا مادرت یا هرکسی دوست داری همرات باشه ولی عملا نذاشتن همسرم بیاد تو، مادرم اومد اونم بعداز چند دقیقه بیرون کردن! میخواستم با موسیقی شرایطو تعدیل کنم، اجازه ی گوشی آوردن بهم ندادن!
واقعا هیچ چیز مطابق برنامم پیش نرفت و واقعیتش دچار استرس شده بودم و برای همین بعداز دو ساعت زایمانم هیچ پیشرفتی نکرد...
که دیگه ماما کیسه آبمو ترکوند و از اونجا همه چیز خیلی سریع و اما خیلی سخت پیش رفت...
ادامه در تاپیک بعدی

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط