من قبلنا که مامان نشده بودم فکر میکردم مادر شدن خیلی سخته. بعدا که‌مادر شدم دیدم اشتباه فکر میکردم.

مادر شدن ده ها برابر سخت تر از تصوراتم بود.پروسه بارداری که ۹ ماه انگار دائم المریض بودی. بعدش که خوشحالی که حاملگیت تموم شده میرسی به پروسه زایمان که حقیقتا با هیچچچچ دردی قابل مقایسه نیست.
از این دو مرحله اگر زنده بیرون بیای، تازه یه موجود ناشناخته عحیب غریب و بسیااار ضعیف و کوچولو موچولو بهت میدن که تو ۲۴ ساعت باید مراقبش باشی و ازینجا به بعد نه خواب داری و نه خوراک😆
در حالی که چاق و ترک ترکی و رنگ پریده شدی باید کم کم به زندگی عادی برگردی. و تو انقدر درگیر پوشک عوض کردن و تمیز کردن انواع استفراغ و اب دهن و نم دادن این کوچولوی جیغ جیغو میشی که اصلا یادت نمیاد اسمت چی بوده
آمااااا... با یه لبخند یا دلبری این وروجک عنان از کف میدی و بازم ازین نی نی ها میخوای.‌حداقل دوتا دیگه لطفا😆

من یکی دارم ۶ماهه یکی دارم ۵هفتمه😅😅

من اوایل که زایمان کرده بودم خیلی غر میزدم که چرا اینکارو با خودم کردم و چقدر مادر شدن سخته و دیگه غلط بکنم بچه بیارمو این حرفا چون واقعا حالم خوب نبود باردادیم خوب بود ولی دو ماه آخر خیلی ناراحتی و غصه خوردم سر یه مسائلی،زایمان به شدت سختی داشتم که هم جسمی هم روحی داغونم کرد و به بچه داری و شب بیداری عادت نداشتم و اذیت بودم ولی الان خیلی وقتا که به اون موقع فکر میکنم گریم میگیره که چرا پسرمو بیشتر دوست نداشتم اونموقع ؟ حس میکنم اونموقع زیاد دوسش نداشتم و این خیلی عذابم میده اینکه دیگه هیچوقت توی اون ابعاد کوچولو و ضعیف و نحیف ندارمش خیلی زود بزرگ شد و من ازش اونقدر که باید لذت نبردم دلمو میشکنه ،مادر بودن خیلی قشنگه به نظر ارزش تمام سختیاشو داره

اصلا حرفشم نزن
بچه دوم اصلا و ابدا
ن روحی ن جسمی من یکی که دیگه کشش ندارم

من انقدر اذیت شدم سر دومی که داداشم بهم گفت تو یکی دیگه بیاری باید فاتحه برات بخونیم، از مرگ برگشتم واقعا، ولی خودم خیلی بچه دوست دارم مثلا چهارتا اما شوهرم که با همین دومی هم از اول مخالف بود.... 😤😤😤

منم میخوام
منی که بارداری بخاطر ویار شدید کلا بستری بودم

منم میخوام اما بعضی وقتا میگم غلط میکنم ک میخوام

اره واقعاا🥺🥺🥺

منم دوتا دارم سومی میخام
بااینکه حاملگی وبچه داری سختی دارم
ولی امان از دل

😂😂😂😂😂😂عین واقعیتهههه

من که غلط بکنم دیگه نی نی بخوام