خواهرم اومد و تازه نفسم اومد بالا گفت همسرم رفته بچه رو دیده و حالش خوبه🥹اون شب منو نبردن بچمو ببینن چون سوند بهم وصل بود🙂عین لشکر یزید بودن همشون تو اون بیمارستان..تا ساعت ۱۲ شب نباید چیزی میخوردم و ساعت ۳ سوندم و در آورد و گفت راه برو..تصوری که از اولین راه رفتن بعداز سزارین داشتم چیزی فراتر بود ولی اون دوتا تجربه یکساعت بعداز عملم و کشیدن خودم روی تخت جبرانش کرده بود و تقریبا اون راه رفتن دردش برام خیلی ناچیز بود و قابل تحمل تر..وقتی تونستم راه برم هم اجازه ندادن برم بچمو ببینم و مجبور شدم تا صبح صبر کنم تا بتونم برم ان آی سیو و بالاخره پسر کوچولوی خودمو ببینم اولین دیدار ما هم اینجوری گذشت🥹(ادامه تاپیک بعد)

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط