خیلی کلافم و سردرگم با خودم میگم من دیر شروع کردم ورزشو از 37 هفته با خودم میگم زیاد ورزش نکردم باید حداقل 45 دقیقه 1 ساعت ورزش میکردم اما پیاده روی و پله را یک هفته پشت سرهم 1 ساعت رفتم رو توپم هر روز 4 تا حرکت ورزش میکردم گاهی حمومم اسکات در حد 45 تا گل مغربی هم یک هفته هم خوردم هم شیاف گذاشتم 4روزیم شربت خاکشیر و زعفرون و گلاب و دمنوش به دونه خوردم
3 هفته آخر نوبت دکتر داشتم هفته ای ی مرتبه معاینه شدم ی دفعه هم بیمارستان در کل 4 بار معاینه
یعنی اینا کافی نبود برای حداقل یک سانت یک سانت و نیم بازشون رحم حداقل ی ذره درد زایمان؟؟؟ کم کاری کردم یا نمیخواد دردم بگیره زایمان طبیعی کنم
میدونید چرا اصرار دارم رو زایمان طبیعی بخاطر اینکه من آندومتریوز دارم و ی بارم عمل کردم فایده نداشته و دوباره جاش اومد دکترم گف زایمان طبیعی برات بهتره من بخاطر اینکه بعد زایمان با هر پریودم دیگه اون دردایه بد و خونریزیای شدید نکشم یعنی بخدا انقدر سخته شده برام فوبیا من بعد بارداری باهاش چجور بسازم😭
به مرورم چسبندگی میاره برام همین بچه هم فکر میکنم با نذر و نیاز و دعا خدا بهم داد
اصرار فقط برا اینه میترسم با سزارین چند برابر بشه البته صددرصد نیست با زایمان طبیعی از بین بره
کلا دکترم گفت همیشه باهات هست

۹ پاسخ

عزیزم واسه آندومتریوزت ی سری به این پیج بزن پیج دکتر محمدپور ، عالیه

منم هفته ۴۲ دردام شروع شد بااینکه بچه دومم بود

عزیزم منم هم هفته شما هستم هنوز درد نگرفته تازه از شنبه میخوام پیاده روی و ورزش رو جدی شروع کنم
البته چون من برا یکم میخوام دکترم گفته از وسط هفته شروع کنم انشاءالله که تا یکم با هم زایمان میکنیم
انشاءالله که زایمان راحتی باشه منم خودم یکم میترسم از زایمان ولی چاره ای نیست

من از سی هفته ورزش رو شروع کردم ولی همچنان دهانه رحمم بسته است خودتو الکی سرزنش نکن

نزدیکی کنین و همسرت منی رو بریزه تو کیسه اب پاره شه کم کم دردات شرو میشه رحمتم باز میشه
بازم با دکترت مشورت کن

کاچی بخور دردت میگیره

انشالله زایمان طبیعی راحتی داشته باشی

چه ورزشایی میکنی

نه ربطی به کم کاری نداره ورزشاتو ادامه بده ایشالا دردات شروع میشه

سوال های مرتبط

مامان اَبرَک مامان اَبرَک ۲ ماهگی
مامان یوتاب مامان یوتاب ۱ ماهگی
مامان آرین مامان آرین ۱ ماهگی
جیگرا اینم تجربه زایمان متفاوت من
پارت یک : من بارداری سختی داشتم اوایل که استراحت مطلق بودم بخاطر احتمال زایمان زودرس و داشتن انقباض و بعدشم پیچیدن بند ناف و نوار قلب ضعیف و ... تو تاپیک های قبلی توضیح دادم .
خلاصه من از هفته ۳۶ که دکتر بهم گفت بچه دیگه کامله شروع کردم به ورزش و پیاده روی و شیاف گل مغربی و پله و دمنوش ( هرکاری به ذهنتون برسه کردم ) ولی تا هفته ۳۹ حتی یک سانت هم باز نشدم . ولی یهویی هفته ۳۹ گفتن به زور شدی یک سانت و منم همش استرس داشتم چون بند ناف دور گردن بچم بود و نوار قلب هاش معمولا خوب نمیشد ( هفته ۳۶ دو روز بستری شدم بخاطر نوار قلب بد جنین )
هر دکتری بگین رفتم و هیچکس قبول نکرد زایمان من رو
من از اول فقط میگفتم طبیعی زایمان میکنم و از همه لحاظ خودمو آماده کرده بودم و یک درصد هم به سزارین فکر نمی‌کردم . مجبور شدم صبر کنم تا هفته ۴۰ تموم بشه ولی تموم شد و بازم دردا شروع نشد .
بیمارستان هفده شهریور مشهد که دولتیه گفتن هنوزم بستری نمی‌کنیم و تا هفته ۴۲ باید صبر کنی . من هرچی اصرار کردم بخاطر بند ناف و استرس خودم و اینکه وزن جنین داره بالا میره و من زایمان اولم هست( هفته ۳۸ بچم ۳۴۰۰ بود ) بازم قبول نکردن .
تا اینکه اتفاقی یادم افتاد قبلا پیش دکتر باقی زاده تو بیمارستان امام حسین مشهد که مخصوص نیروهای مسلح هست رفته بودم . با ناامیدی بهش پیام دادم که اگه فردا بیام منو بستری میکنی؟ و گفت آره 🥰
ادامه تاپیک بعد
مامان مهوا مامان مهوا ۱ ماهگی