تجربه زایمان
قسمت چهارم:

یک هفته‌ بستری بودم و هیچ داروی خاصی بهم ندادن،فقط هر روز ساعت ها نوار قلب بچه چک میشد و از صبح تا شب گاهی دو بار و گاهی سه بار سونوگرافی بیوفیزیکال می‌دادم تا حرکات و حال و هوای بچه کاملا چک بشه.
پزشکای اونجا شاید همه مهربون نبودن اما دکترهای ماه هم زیاد داشت مثل خانوم دکتر دریجانی فلوشیپ پریتانولوژی که هر روز چندین بار با حوصله همه مادرا رو سونوگرافی میکردن صبح ها با رزیدنت ها و بقیه اساتید ویزیتمون میکردن و جواب تک تک سوالاتمون رو با مهربونی میدادن،هرچقدر از بزرگواری و مهربونی دکتر دریجانی بگم کم گفتم.
اونجا چیزی تحت عنوان پرستار وجود نداشت همه یا ماما بودن یا متخصص زنان و هیچ ساعتی بخش بدون پزشک نبود،تمام شبانه روز خیالت راحت بود که اگه اتفاقی بیوفته حداقل ده ها دکتر متخصص زنان بالای سرت هستن،لیست پزشک های اکبرآبادی رو بزارم رزومه‌شون رو چک کنید میبینید که برخلاف بد بودن فضای بیمارستان و رایگان بودن خدماتش که باعث میشه هر کس و ناکسی بره اونجا زایمان کنه،چه پزشک های حاذق و مسئولیت پذیری اونجا کار میکنن.
روزی که وارد ۳۶ هفته شدم درخواست سونو دادن و اونجا بود که گفتن عه!همه اینا که تا الان آب دور جنین حساب میکردیم،کلش بند نافه تو سونو داپلر!و گفتن آبش ۴ شده و اوضاع خطرناکه...

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط