ادامه داستان بارداری من پارت ۵
از همون موقع بدبختی های من شروع شد
دعوا و هرج و مرج
داد و بیداد
تو خونه خانوادم
من با همسرم
اصلا معلوم نبود چی ب چیه
همش تنها میرفتم دکتر یا برای دکتر باید ب خواهر شوهرام و پدر شوهرم میگفتم ک منو ببرن
خیلی سختی کشیدم
شوهرمم همش فکرش کارش بود
گلا خیلی آدم بیخیال و سردی هستش
استرس استراحت مطلق و دهانه کم و گم خونی و دارو و درد و ... همش رو خودم تنها کشیدم
بدون اینکه کسی همراهیم کنه
تو کل زندگیم همش خودم تنها بودم چ خرید خونه چ بقیع چیزا
الان سر بچمم تنهام
خدا ب خیر کنه همه چیز رومیخوام برام از ته دلتون دعا کنید ک همه چی خوب بشه برام

تو ۲۴ هفته گفتن طول سرویکس کم مجبور شدم بشینم تو خونه و جایی نرم همش تو خونه بودم شوهرمم هیپی نمی‌گفت همش سرش تو گوشیه
بعدش استرس وزن دهی گرفتم همش خوراکی میخورم ک وزن بچه بره بالا
بعدش بهم گفتن تیرویید کم کار دارید .
دیگ نمیدونستم چیکار کنم .
دیونه شده بودم وقتی می اومدم خونه همسرمم هیچی باهام حرف نمیزد
اصلا نمیدونم چش بود
اعصابم از تموم دنیا خورد بود
دلم میخواست بمیرم و این روزا رو نبینم
الانم ک الانه بازم همونه ......

خونه خودت خریدی؟

حالا هم اوایل ازدواجت هست سخته هنوز باهم کنار نیومدید و این هم از شانس افتاده به بارداریت یه زمانی ک مادر بی دلیل اصلا دنبال ناز کردن هست و این دوران خیلی سخت و پر از چالشه سعی کن با شوهرت حرف بزنی اونم تو شرایط سختی هست اونم درک کن ولی باید تورو همراهی کنه شما دیگ وقت ندارید و نزاشتید ک برای همدیگه ناز کنید و بچه باشید که اینا تو رابطه عادی و طبیعیه ولی باید بزارید کنار چون از زمانی ک بچه بوجود میاد تمام حواس پدرومادر رو باهم می‌خواد

من الان داستانتو خوندم یه چیزی رو بهت دوستانه میگم من کارشناسی رشته روانشناسی میخونم پس ناراحت نشو
ببین اولین اشتباهت این زود آوردن بچه بود چون اونجوری ک نوشتی خودت خواستی خودشم تو اولین روزای زندگیت ببین همسرت تو هر چقد باهاش دوران دوستی داشته باشی دوران نامزدی داشته باشی وقتی وارد خونه خودتون میشید میرید زیر یه سقف به کل اون آدم تغییر میکنه میشید مثل دوتا بچه ک دوس دارن نا خود آگاه بهم بپرن پس تا یکسال اول زندگی دعوا زیاده حتی برای خود من هم اینجوری بوده پس از تجربه هم بهت میگم ن فقط علم پس تو باید اوایل زندگیت حالا به کار نداشتن و این چیزای شوهرت کاری ندارم ولی اول زندگیت نباید سریع گیر میدادی به ریختن داخل چون بالاخره بچه میشه حتی با یکبار هم امکان داره شما از سر لج و لجبازی گفتی باید بریزی یه چیز بچگونه ک این خودش باید اول حل می‌شد بعد اقدام میکردی چون بچه داری الکی نیست سخته تو باید میدیدی شوهرت میتونه باهات کنار میاد قبل از همه چیز باید میرفتی دکتر زنان تا همه شرایط بارداری رو برات میگفت ک البته الان همه میدونن طول سرویکس و استراحت مطلق ضربان قلب آب دور جنین همه اینا تو بارداری امکان پیش اومدنش هست بخاطر همین اول باید شوهرت و شرایطت رو میسنجیدی بعد اقدام میکردی

الان شما۴۰هفته هستی؟

بچه ب دنیا بیاد خوب میشه همسرت

چرا با همسرت صحبت نمیکنی
خیلی برات ناراحت شدم عزیز دلم