چون اون داره لذت میبره از اون کار اگر ما بتونیم از کودکی این انگیزه درونی رو تقویت کنیم یعنی برای اینکه کاری رو انجام بده دنبال چیزی در بیرون نباشه خودش اون کار رو دوست داشته باشه و براش جذاب باشه
اما اگر انگیزه بیرونی باشه تمرکز از روی فعالیت برداشته میشه و بعد از مدتی کودک احساس میکنه اگر اون چیز بیرونی رو نبینه یا نگیره دیگه دوستش نداره و دیگر نمیخواد به اون فعالیت ادامه بده
آسیبی که پیش میاد تلاش به مرور کمرنگ میشه و این کمرنگ تر شدن تلاش باعث میشه که اون موفقیتی که کودک دوست داره بهش برسه نتونه برای بدست آواردنش تلاش کنه
پس انگیزه درونی بیشتر باعث موفقیت و ادامه کار میشه
اگر دوست دارید فرزندتون خودش رو دوست داشته باشه و خودش رو موجودی ارزشمند بدونه و عزت نفسش به خوبی شکل بگیره ،و اگر دوست دارید فرزندتون کارها را انجام بده حتما باید فرزند پروری بدون تشویق و تنبیه رو انتخاب کنیم.
اگر بخوایم در مورد آسیب تنبیه بگیم:کودک می‌ترسه بخاطر تنبیهی که شما میکنید یا محرومش کنید از چیزی که دوست داره
و روزی برسه که شما بالا سرش نباشید نتونید تنبیهش بکنید اون موقع حتما اون کار رو انجام میده.
مثلا دوستش رو میزنه شما میگید از تلویزیون بخاطر این محرومی. پس دیگه نمیزنه چون نمیخواد از تلویزیون محروم بشه ولی نمیفهمه چرا نباید اینکار رو انجام بده و دوستش رو نباید بزنه و باید به دوستش محبت کنه
چرا رابطه‌ای که توش نوازش و محبت هست جذابتره اینارو نمیدونه
حالا وقتی شما نباشید دوستش رو میزنه چون این اخلاق درونی نشده در واقع این بخاطر آسیبی هست که بخاطر محروم شدن میبینن و اخلاق براشون درونی نمیشه و صرفا بخاطر ترس انجام نمیدن و ترس که برداشته میشه اون کار رو انجام میدن

مقالات مرتبط

سوال های مرتبط