سلام مامانا من نمی‌دونم چم شده ی جوری شدم تازگیا ب مامانم و سختی هاش فکر میکنم گریم میگیره ب داداش کوچیکم ک تو این سن از کله سحر میره سرکار فکر میکنم گریم میگیره بابامو ک نگم بعضی وقت ها آنقدر بهشون فکر میکنم و گریه میکنم سردرد میگیرم ، خیلی احساساتی شدم دست خودم نیست پسر ابجیم رو میبینم گریم میگیره دلم براش میسوزه چیکار کنم آخه من ، شماها هم اینجورین یا فقط من اینجوریم ، یعنی با خودم میگم خدا هیچوقت خانواده منو ازم نگیره وگرنه من داغون میشم 😭😭😭😭😭

والا من پیر و کر و کورشدم از دست غصه ومشکلات خانوادم که یکساله درگیرشن .
حاضرم لقمه رو از دهن خودم دربیارم بزارم دهنشون
کارمن از گریه گذشته ۲۴ ساعته خدایی تو فکرشونم

عزیزم الان موقع گریه کردن نیست روی بچه ات تاثیر میذاره در آینده پرخاشگر میشه .واسه قصه خوردن وقت زیاد هست

منم زود عصبی میشم هرحرفی بهم میگن بهم برمیخوره زود قهر میکنم..از هورموناس

با خودم میگم چرا انقدر زجر بکشن و کار کنن مامانم ک خیلی افتاده تو این چند سال بدتر داغونم می‌کنه بابامو هم نگم ، با این گرونی لعنتی هم ک دیگه هیچ

منم دقیقا

دقیقا منم الان همینجوریم.همش غصه خانوادمو میخورم

عزیزم ی خاطر هورموناست منم اینجوری میشم
یهو میترکم مث چی گریع میکنم

هورمون بارداری عزیزم منم ایجورم