شما شده بچتونو مقایسه کنید .. رو حسادت نه از رونگرانی... مثلا غذا خوردنشون با بچه ی کسی.. من بدم میاداز خودم وقتی اینکارومیکنم ولی دست خودمم نیس.. میبرمش جایی میبینم بچه ای خیلی میخوره یا گریه میکنه برا غذا تعجب میکنم ناخوداگاه مقایسه ناراحت میشم برا بچم ک چرا اینجوریه

من سر لاغریش چون بچم مریضم شد بدتر لاغرشد یه بچه میبینم تپله هی نگاه میکنم ناخودآگاه

من هرروز کارم‌اینه. خوابش و غذاش. غذاش افتضاحه. اصلا نمبیجوه تو دهنش نگه میداره خیلی چیزارو نمیخوره . میبرمش مهد همه رو برمیگردونه ولی بقیه بچه ها همه چی‌میخورن

بله هم غذاش هم خوابش
چون هم خوابش کمه، هم غذاش

یا مثلا یکی تعریف می‌کنه از نوزادی های بچه اش که چقدر شیرین بوده یا مثلا می‌خوابه تا صبح و.. ناخودآگاه مقایسه میکنم
البته نه اینکه حسادت کنما، فقط سختیای که کشیدم برام مرور میشه

من برای اندازه دور سرش اینطوری بودم و هنوزم بیرون میرم با بقیه بچه ها مقایسه می کنم