مامانا من خیلی عصبی شدم و پسرمو دعوا میکنم درحالیکه قبلا اصلا نمی‌کردم. الان هم اعصابم خیلی ضعیف شده هم کارای پسرم واقعا دیوونه‌کننده شده.
اصلا هم این دعوا کردنه رو دوس ندارم چون من کلی کتاب میخونم، پادکست گوش میدم، تحقیق میکنم و خلاصه خودمو آپدیت میکنم ک بتونم بچه‌ی آرومی تربیت کنم اما یه مواقعی کنترل اعصابم از دستم در میره.
شما کوچولوها رو تو این سن ک خیلی سخت شده دعوا میکنید؟ اگر نه چطور ب خودتون مسلط میمونین؟
فقط خواهشا نگید یه روز بزرگ میشن و دلتنگ این روزا میشیم یا اینکه خیلیا آرزوی بچه‌دار شدن دارن و ... بنظرم اینا فقط شعاره

عزیزم . من از وقتی بیرون رفتن انتخاب کردم. هم حال خودم بهتره هم پسرم . صبح ها میبرم کلاس مادر وکودک یا کلاس ورزشی . غروب ها هم میریم پارک یا پاساژ و مرکز خرید و خانه بازی و شهر بازی . قشنگ انرژیش تخلیه میشه و خونه آرومه . خودمم تو روحیه ام خیلی تاثیر داره

من خودم دوران پی ام اس پریودی، اصلا نمیشه تحملم کرد چون به شدت تحریک پذیر و عصبی میشم و دخترمو دعوا میکنم
ولی بقیه روزا خیلی خیلی سعی میکنم به خودم مسلط باشم چشمامو میبندم و نفس عمیق میکشم

منم دقیقا اینجور شدم متاسفانه بد لج بودن و سرتق بودن وهم ب پسر اضافه کنیم


اینقد جیغ میزنه خودش و پرت میکنه😞
مامانم میگ خستگی ناپذیر این بچه

از ۱۰ صب توحیاط اب بازی گل بازی وکلی بازی دیگ باز ساعت۸ شب میخاستم بالا بیارمش جیغ هاییییی بنفش و خودشو پرت میکرد
منم واقعا کم اوردم
هیچ جا نمیشه رفت باهاش😔😔

منم خیلی سعی میکنم آروم باشم با اینکه پسرم واقعا شیطونه طوری که اطرافیان خیلی تشویقم میکنن میگن با وجود این همه اذیتای امیرعلی چقد خوب وآروم داری برخورد میکنی ولی چند روزه دیگه واقعا عصبی میشم دست خودم نیست 😑😑البته همون لحظه که داد میزنم پشیمون میشم و عذرخواهی میکنم
پیام شما و مامانای دیگه روکه دیدم خوشحال شدم که تنها نیستم

منم خیلی اذیتم اصلا هم ادم شعاری نیستم واقع بینی راقبول دارم ،،
پسرم 25ساله ش ،دختراولم 18تقریبا،درگیرکنکوره، اینم که خدا خواسته شد الان 2ساله ش هست ،قبلا کمرم دوبارعمل شده ده ساله دیسک گردن دارم ،چسبندگی عصب دستام زخم معده ،کبد چرب ،انزیم بالای کبد،بیلی روبین خونم بالا دوتا دخترم اگزما دارند هرروزدستم بنده ازمایش ودکتره ،،
واقعا خسته م


بازم میگم خدایا شکرت 🤷🤷

بخاطر اذیت کردناش زیاد دعواش نمیکنم ولی سر غذا نخوردناش شده داد بزنم ولی خیلی جلوی خودمو میگیرم باهاش راه بیام

هیچکدوم از ماها که اینجاییم نمی‌تونیم بگیم با بچمون دعوا نکردیم یا داد نزدیم خوب اعصاب ما هم از فولاد نیست که پیش میاد اینکه این دادو بیداد همیشه باشه واسه هر کاری غیر طبیعیه خودت رو سرزنش نکن اگه واقعا هر از گاهی این اتفاق می افته اما هیچ وقت بچه رو تنبیه بدنی نکن

پسر منم خیلی اذیت میکنه ی دقیقه آروم نمیگیره منم چندباری پیش اومده داد زدم سرش یا زدم رو دستش ی وقتایی هم حوصله داشته باشم میبرمش پارک که انرژیش تخلیه شه واقعا روزای سختیه و دست تنها نمیشه از پسش بر اومد

منم چندروزی اینطور شده بودم
اما تاپیک های مامان عماد رو مه میخونم واقعا روی من اثر گذاشته
حتی بعضی ‌وقتا واسه اذیت کردناشم ذوق میکنم😑😅

بقول کوثر یاوری
یا نق نقای بچه رو گوش کن
یا دستشو بگیر ببر پارک
من هرروز عصر میرم بیرون

آره پسر من تغیبرا 3 هفته اینجوری شدهجیغ جیغ گریه هاش ک همیشه هست
نق نق هاش بیشتر
شده
تو خواب یک دفعه بلند میشه گریه جیغ
میکشه
نباید نگاش کنم تا خودش سمتم بیاد
دعوا میکنم
خیلی خیلی خیلی روم فشار باشه یکی پشت دستش یا باسنش آروم میزنم

به منم بگوچه کتابایی میخونی و چه پادکست هایی گوش میدی.
چقدخوبه که کتاب میخونی عزیزم

من‌ خیلی پرخاشگروعصبی شدم ودادمیزنم متاسفانه.
ازخودم بدم میادولی واقعاآدم خسته میشه .ولی کاش میتونستم خودموکنترل کنم