سلام.خانما خیلی ناراحتم و بهم فشار اومده. همسر من در کل واقعا آدم خوبیه شکر خدا،اما
درک نمیکنه که کل روزا تنها با سه تا بچه بهونه گیر بگذرونی،خونت هیچوقت تمیز نباشه،کارات هیچوقت انجام شده نباشه،سینک ظرفشویی پر ظرف نشسته باشه،رخت آویز پراز لباس جمع نشده باشه،نتونی حتی دستشویی بری یا غذا درست کنی چه فشاری روی آدمه.
دلم بشدت گرفته.به هیچ کاریم نمیتونم برسم اصلا خواب درست ندارن بچه هام.دختر بزرگمم واقعا اذیت میکنه،غذا نمیخوره،هی نم میده بعد میره دستشویی،صبحانه با زور و گریه میفرستم بره مهد،خیلی بهونه گیره،کلا از اول همین بود انتظار داره من کلا درخدمت باشم من واقعا خستم.خیلی ناامیدم.بشدت به کمک نیاز دارم ولی راه دورم کسیو ندارم،هزینه پرستارم که خیلی بالاست از پسش بر نمیام.بشدت حواس پرتم،با این وضعیت طبیعیه؟شوهرم خیلی وقتا سرزنشم میکنه،همش ازم ایراد میگیره.نمیدونم چطور خودمو آروم کنم.

واقعا تو بچه داری اگه همسر کمک نکنه آدم داغون میشه..بچه داری که فقط وظیفه زن نیست دو نفر با هم تصمیم میگیرن بچه دار بشن پس باید کمک حال هم باشند.

والا من ک یدونه دارم دقیقا همینی ام ک میگی منتهی شوهرم کمکم میکنه اگه نکنه واقعا نمیشه .خیلی وقتا خسته و کوفته از سرکار میاد گندم رو نگه میداره تا من کارهامو کنم یا حموم برم یا حتی بخوابم .اگه اینجور نبود میمردم بقران بعدم بچه مال دوتاییمونه ن فقط من

طبیعی ک نیس ، باید مردها هم کمک ما کنن ، والا ما هم گناه داریم

گل من تو بهترین مادر و همسری هستی که شوهرت میتونست پیدا کنه فقط احتیاج به آرامش و کمک داری که اصلا اشکالی نداره و چیز بدی نیست یه راه حل دارم تمام حرف هایی که میخوای بزنی رو بنویس چون هم تو نوشتن آروم تر و منطقی تری هم کامل حرف هاتو مینویسی و زمان رفتن به سر کار دم در بده به همسرت و بگو امروز تو تایم آزادت این نامه رو بخون ،تمام دلشکستگی هات ،تمام علایق و خواسته هات رو کامل براش بنویس با این تعریف هایی که از شوهرت میکنی ان شاالله مشکلت حل میشه

سلام عزیزم درکت میکنم منم دوقلو دارم خیلی سخته،شما که خدا قوت بهت با سه تا وروجک
انشالله خدا کمکت کنه
عزیزم منم مثل شما موقع حرف زدن نمیدونم چی بگم بدتر میشه
ولی سکوت نکن چون سکوت شرایطتو بدتر میکنه بالاخره یه جا کم میاری و شرایط بدتر از این میشه
واسه مشاور هم قسمت ابزار همین برنامه گهواره هست میتونی باهاشون تماس بگیری
انشالله مشکلت حل میشه

اول اینکه شوهرت نباید سرزنشت کنه چون این فیقلی ها که تنها بچه تو نیستن
بچه های اونم هستن باید ازشون مراقبت کنه و تو کارها بهت کمک کنه
بعدشم عزیزم یه برنامه ریزی برای خودت کن
هفته ای یکبار کارگر بگیر بیاد خونه همه جارو برق بندازه برات آقای همسر وظیفشه که این هزینه رو پرداخت کنه
غذا هم سعی کن چیزای آماده بیشتر درست کنی
من مثلا جمعه ها مواد خورشتمو آماده میکنم میزارم فریزر
تو کل هفته هرچی بخوام در میارم میزارم رو گاز تا ظهر کم کم آماده میشه
کلا ۵ دقیقه هم کار نمیبره
برنجم که میزارم تو پلوپز

مگه روزای تعطیل خونه نیست ببینه به چه سختی میگذرونی البته آدم کور نمیبینه واقعا خداقوت کاش نزدیکم بودی خودم بهت کمک میکردم ولی حداقل یه نفر رو بیار کارهای خونتو بکنه شوهرت فکر کنم ایقد سهم داره مگه هزینش چقدر میشه

خب تقصیر خودته از اول همه کارارو کردن گرفتی همین میشه دیگه من بچه نمیاوردم به شوهرم میگفتم من از پسش برنمیان گردن گرفت که همه کارارو شریکی انجام بدیم از اولشم کلا دو روز که خونست کارای دخترم با اونه منم به کارای خونه میرسم ولی باز کم میاریم همیشه خونمون قیامته سینک پره اینا طبیعیه بشین باهاش صحبت کن بهت کمک کنه

عزیزم حق داری من یه بچه دارم ولی کم میارم..حتما برو پیش مشاور خودت باهاش صحبت کن به نظرم مشاور باید با همسرتم صحبت کنه

عزیزم ما مامانا همه همین طوری هستیم ، من یدونه بچه دارم ولی چون کار میکنم تو خونه به صورت دورکاری واقعا نمیرسم به کارا
خونم همیشه نامرتبه و میشه گاهی تا یک هفته دست به خونه نمی‌زنم ، فقط در حد جارو برقی سرسری که یه وقت اشغالی چیزی نباشه دخترم برداره بخوره ولی سینکم همیشه پره، لباسارو گاهی یادم می‌ره بشورم
خودم اصلا در طول روز وقتی دخترم بیداره نمی‌رم دستشویی چون گریه می‌کنه
خلاصه بگم وضعیت ماهم بهتر نیست منم مثل شما راه دورم کسی نیست کمکم کنه نه دوستی نه خانواده‌ای همسرم هم همش سر کاره اصلا خودت رو سرزنش نکن و با همسرت در مورد سختی هات صحبت کن

عزیزم کار خونت هفته یبار کمکی بگیر تمیز کاری با اون حداقل یه بار از دوشت کم بشه

ادم انقد ک از سرزنش میرنجه از بچه داری و سختیاش اذیت نمیشه

کاش شوهر نمیکردیم خخخخ

اگر کسی روانشناس آنلاین خوب میشناسه بهم معرفی کنه لطفا،قشنگ رو مرز فروپاشی روانی ام.