روزای اولی که پسرم بدنیا اومده بود همه میگفتن تا چلش درنیومده نباید جایی بری. بیرون رفتن برام حسرت شده بود. با گریه از پشت پنجره نگاه میکردم بیرونو. همش میگفتم خدایا اخه من چرا الان بچه دار شدم. تا دیروز برا خودم همه جارو میگشتم الان حتی توالتم نسیه میرمو میام. هیچکس جز خانوادم حالمو درک‌نمیکرد. مخصوصا شوهرم خیلی آزارم میداد با حرفاش. الان که پسرم داره روز به روز بزرگنر میشه خداروشکر میکنم. بعد از ۱سال تازه به کالسکه عادت کرده و من با خیال راحت میبرمش پیاده روی شاید شادی کوچیکی به نظر برسه اما من خوشحالم که بعد از ۱سال سختی میتونم یکم به خودم برسمو فکر خودمم باشم😊😊

‌عزیزم همون نرفتی خوب کردی من باهمسرم ازروز دهم همش بیرون بودیم بیشترش هم نه ازنظرجسمی خودم حالم خوب بود نه بچم تا۴۰روز زن واقعا زاچ راستهچون بدن ازنظرجسمی زخم های تورحم خوب نشده واحتمال هرگونه اسیب هست وازاون طرف بچه هنوز تا۴۰روزکلاآبه
منم اعتقاد نداشتم ولی دیگه باورم شد که درسته وبعدفهمیدم ازنظر علمی هم درسته واینکه بچه روتوجمعای شلوغ تایردوسال نبری بهتره ویا زن بدنش تادوسال بعدزایمان شرایط بدنی اش قوی میشه همه ی همهش راسته
توخوب کردی عزیزم 👏👏

منم روزای خیلی خیلی سختی داشتم هیچ جا نمی‌رفتم از ی طرف شوهرمو مادر شوهرم گیر داده بودن که تو و خانوادت بلد نیستید از بچه مراقبت کنید واقعا نمی‌دونم چرا این حرفارو میزدن
هر چی از اون روزای سخت بگم کم گفتم
از روزی که مادر شوهرم اومد خونمونو شوهرمو جوری پر کرد با بخیه های سزارین کلی کتک خوردم
جلو بچه م منو زدن
من هیچ وقت اون روزا و فراموش نمیکنم
نمیزاشتن مامانم بیاد مراقبم باشه نه مامان بیاد نه من برم

خداروشکر ک شرایط برات بهتر شده. باز خوبه خانوادت درکت میکردن. منو هیچکس درک نمیکرد مامانم ی شب نیومد پیشم بمونه. یک ساله ب ندرت بیرون میرم با کلی سختی

منی که روز سوم بردمش پیش مادربزرگم که میخواست ببینتش ولی جاافتاده بود و نمیتونست

من ۱۵ روز بود که زایمان کرده بودم از تبریز اسباب کشی کردم به سیرجان😁

چ خرافاتا من ۲۰روزش بود رفتم شهرستان عروسی😁

اونا خرافاتن الان تو این دوره گوش دادن به این حرفا واقعا تعجب اور برام

چقد عین من..بااین تفاوت ک هیچکس کمکم نمیکردو فقط خودم بودم..مادرم نمیگف حالت بده پنج دقیقه من نگه میدارم برو بیرون ی دوری بزن

مال ماهم میگفتن ولی من ازروز شیشم تنها شدم .روزا تقریبا بیست وپنج روزه بود ژرفای صبح باپسرم میزاشتمش توکالسکه می‌رفتیم دورمیزدیم .دیگه ازچهل روزگی علنی بردمش با کالسکه الآنم راحت می‌مونه داخلش

من بچم پنج شش روزه بود دنبال خونه می‌گشتم با بچه ،بچم 15 روزه بود اسباب کشی کردم خیلی سخت بود آرزو میکردم خونه می‌بودم استراحت میکردم

وای خیلی خوبه منم دقیقا خیلی اوایل اذیت شدم الان هر روز پارک و پاساژ و پیاده روی ایم دوتایی واقعا آدم ذوق میکنه

خوبه ک شرایطتت خوب شده و حالت خوبه
ماهم همینو میگیم
ولی با ماشین میرفتیم هراز گاهی دور میزدیم
بعد از چهل روزگی دخترم هر روزش با کالسکه بیرون بودیم
حتی زمستون کاور کالسکه گرفته بودم تو برف و بارون بیرون بودیم
هیچ کس نباید محدود کنه واست چیزی رو
قطعا با برنامه و ارامش به زیباییت کارات خودت میرسی

واقعا تا چله نباید بره بیرون ادم؟من روز سوم با شوهرم و بچه رفتیم دور دور🫠