بعد یکسال بالاخره امروز بغضم ترکید .نه اینکه ناشکری کنم و بگم چرا بچه دارم نه بخدا اصلا ولی واقعا جسم و روحم خسته ست .یکساله شبا نخوابیدم .پسرم در طول شب همش بیدار میشه . همیشه از سینه م اویزونه و داره شیر میخوره .همین باعث شده از خودم متنفر بشم حتی شوهرم وقتی به سینه م دست میزنه گریه م میگیره انقدر حس بدی میگیره .هرچقدر خونرو جنع میکنم باز بهم ریخته ست .مغزم داره میترکه . حس میکنم پوچ ترین چیز رو کره ی زمینم

عزیزم🥺🥺🥺واقعا سخته ،کمک نداری؟مامانت مثلا،بنظرم بسه دیگه ی سال شیر مادر شیر خشک بده بهش (نظر منه ها دلم بحالت میسوزه )

دقیقا همین احساس رو دارم هی میگم چرا ازدواج کردم و.‌..‌

منم داغون ترینم ببین به این فک کن همین یه دونه رو داری بعضیا دوتا سه تا چهارتا دارن خیلی وحشتناکه

خیلی‌ها آرزوی یه بچه دارن ودرحسرت مادرشدن هستن خدارو شکر کن که بچه سالم داری ومثبت اندیش باش حالت خوب میشه

خواهر گلم الان تویکی داری اینجوری افسرده شدی من که بچم هم سن بچه ی تویه یکی دیگه سه ماهه باردارم شیرخودم ومیدم حالت تهوع هم خیلی زیاده جونی واسم نمونده امیدوارباش بزرگ میشن بچه ها

وااای با پیامت گریم گرفت
پسر منم تا صبح نمیخوابه😭
رفلاکس پنهان داره
منم دیگه بریدم بخدا
نمیدونم باید چیکارکنم
هزار بار دکترم بردم فایده نداشت

هممون همینیم عزیزم اصلا خودتو اذیت نکن بچه کوچیک داریم ما بقیه باید درک کنند

دقیقا منم حال تو رو دارم بخدا شبو روزم شده پسرم کمکی هم ندارم بچه داری خیلی سخته مخصوصا بچه ای ک دیگ راه اوفتاده غیر قابل کنترول هستن

عزیزم ما هم همینطوریم
ولی میگذره خودتو دوست داشته باش و حداقل ب فکر تمیزی خونه نباش بعدا ک بچه بزرگتر بشه خونه هم تمیز میشه
اینا طبیعیه و همه میدونن
شیر هم ک ۱۸ماهگی از شیر بگیرش چیزی نمونده دیگ