من یه نکته ای رو فهمیدم🫤 بچم تا خوابه یا ساکته یا شیر میخوره من حال روحیم اوکیه اما امان از وقتی ک گریه کنه دنیا تو سرم آواااار میشه و خودمم زار زار گریه میکنم، ب نظرتون ب خاطر اون مدتیه ک بستری بود و گریه میکرد و من کاری از دستم بر نمیومد؟؟ جیگرم آتیش میگرفت ،حالا نمیدونم چجوری رو خودم کار کنم ک آشفته نشم🫠دکترم رفتم میگ عادیه حالت ....

نگران نباش اینا همشون عادیه تو یه موجود و به دنیا آوردی و باید ازش مراقبت بکنی بزرگش کنی زندگیت از این رو به این رو شده فکر می کنی هیچی مثل قبل نمیشه ، ولی خدا بزرگه نگران نباش استرسم نده به خودت ما مادر ها انقدر خدا بهمون قدرت داده که هیچی برامون سخت نیست
دو ماه و رد کنی همه چی عادی میشه

منم اینجوریم

اینم بگم تغییر تویک روز شدنی نیس منم آرام آرام بهترشدم .چن وقتی بچت دنیامیاد هورمون های بدنت تغییرمیکنه .هیشکی اندازه خودت نمبتونه کمکت کنه

خوب ادم دلش میگیره میبینه بچش گریه میکنه کاری ازدستش برنمیاد از طرفی نوزاد به جز گریه کردن کاردیگه ای بلد نیست گرسنه باشه خابش بیاد جیش کرده باشه همش گریه میکنه باید قوی باشی و عادت کنی